Arajuuri: Cały czas czuję się częścią tego klubu

Przed Paulusem Ara­ju­urim dwa ostat­nie mecze w niebiesko-białych barwach. Fińs­ki stop­er w Poz­na­niu spędz­ił trzy lata i jak sam mówi, czuł się tu świetnie.

- Czas spęd­zony tutaj był niesamow­ity. To chy­ba najlep­sze piłkarskie wspom­nienia tutaj. Zdobyłem mis­tr­zost­wo Pol­s­ki i byłem po pros­tu szczęśli­wy. Poz­nałem wspani­ałych ludzi, kraj i kul­turę, dlat­ego te wspom­nienia będą pozy­ty­wne. Żału­ję tylko, że nie może­my na koniec porozu­mieć się po pol­sku – powiedzi­ał na swo­jej ostat­niej kon­fer­encji pra­sowej w Poz­na­niu. – W żad­nym klu­bie nie nauczyłem się tyle, co tutaj. Poza tym zacząłem grać w reprezen­tacji, miałem możli­wość gra­nia zacię­tych meczów ligowych no i grałem w Lidze Europy, więc to też było dla mnie duże doświad­cze­nie. Mam tu dużo przy­jaciół i mam nadzieję, że z wielo­ma z nich zostanę w kontakcie.

Począt­ki Paulusa w stol­i­cy Wielkopol­s­ki nie były obiecu­jące. Fin sporo cza­su był kon­tuzjowany, a gdy już grał, to nie było to na miarę oczeki­wań. – Nowy zawod­nik potrze­bu­je cza­su na akli­matyza­c­je, a to zależy od indy­wid­u­al­noś­ci. W moim wypad­ku było tak, że przyszedłem tu po oper­acji, dlat­ego potrze­bowałem nie tylko cza­su, by się przys­tosować do życia w nowym kra­ju, środowisku, ale również do tego, by dojść do zdrowia, dlat­ego zajęło mi to więcej czasu.

28-let­ni stop­er postanow­ił prze­nieść się do duńskiego Brond­by, lecz jak sam zaz­nacza główną przy­czyną były sprawy poza sportowe.  – Nie ma jed­nego powodu, dla którego odchodzę, ale w moim wypad­ku nie zade­cy­dowały tu względy sportowe. Raczej to, że chci­ałem spędz­ić więcej cza­su z rodz­iną, przy­jaciół­mi. Poczułem, ze się starze­je i inne rzeczy niż fut­bol odgry­wa­ją w moim życiu ważną rolę. Część mnie dążyła do tego, by dokon­ać zmi­any, a z drugiej chci­ałem zostać w Lechu, więc byłem nieco roz­dar­ty – twierdził.

Niedzielne spotkanie będzie zatem ide­al­ną okazją by pożeg­nać się z sym­pa­ty­cznym Finem, a ten może odpłaci się kole­jną bramką? – Jeszcze nigdy nie zdarzyło mi się płakać ze wzglę­du na fut­bol, ale kto wie, jak będzie ter­az. Tyle wspom­nień związanych z tym sta­dionem więc możli­we, że ta łez­ka wzruszenia się pojawi. Najważniejsze jest jed­nak to, byśmy zdobyli trzy punk­ty, żeby kibice byli zad­owoleni. Chci­ałbym po meczu w rados­nej atmos­ferze żeg­nać się z poz­nański­mi kibicami.

O rados­nej atmos­ferze w Poz­na­niu pomarzyć może Kasper Hamalainen, który niedawno zmienił Poz­nań na Warsza­wę. – Spodziewałem się takiej reakcji kibiców i Kasper również się tego spodziewał, ale trze­ba odd­zielić piłkę od spraw oso­bistych. Pił­ka to nasz zawód, a poza boiskiem jesteśmy przy­jaciół­mi i to się nie zmieni nieza­leżnie od tego kto gdzie będzie grał. Szanu­ję to, co myślą kibice. Na pewno byłem smut­ny, gdy Kasper pod­jął taką decyzję, bo to oznacza­ło ode­jś­cie dobrego przyjaciela.

Fin miał do czynienia w Poz­na­niu z kilko­ma tren­era­mi, ale sam nie chce niko­go fawory­zować, mówiąc, że z każdym dobrze mu się pra­cow­ało. – Od wszys­t­kich tren­erów czegoś się nauczyłem, każdego darze sza­cunkiem. Ten obec­ny okres jest szczegól­ny. Wszys­tko idzie w dobrym kierunku, nowi tren­erzy przys­zli tutaj z nowy­mi pomysła­mi, wnieśli wiele energii co widać w tej chwili. Druży­na jest w gazie, stanowi jed­ność i myślę, że wszys­tko będzie dobrze. Porażką z Jagiel­lonią to tylko wypadek przy pra­cy – zaznacza.

- Mam nadzieję, że będzie okaz­ja, by przy­jechać i świę­tować mis­tr­zost­wo Pol­s­ki. Oczy­wiś­cie trze­ba pamię­tać, że będę zawod­nikiem innego klubu i będę miał inne zobow­iąza­nia, ale jeśli tylko nadarzy się taka szansa, to z wielką przy­jem­noś­cią przy­jadę do Poz­na­nia, bo cały czas czu­ję się częś­cią tego klubu.

Mimo słab­szego początku sezonu Kole­jorz pla­su­je się w chwili obec­nej na pią­tym miejs­cu, ale według Paulusa wszys­tko idzie w dobrym kierunku. Mimo to Ara­ju­uri nie zmienił­by decyzji i gdy­by miał ponown­ie wybier­ać, pod­pisał­by kon­trakt z duńskim zespołem. – Lech to wiel­ki klub. Zdarza­ją się słab­sze okresy, jak i lep­sze. Zdobyliśmy mis­tr­zost­wo potem gral­iśmy sła­biej, ale wiedzieliśmy, że nade­jdą lep­sza cza­sy, dlat­ego zawsze wierzyłem, że będziemy na fali, lecz dzisi­aj również nie pod­jąłbym innej decyzji niż wtedy o moim prze­jś­ciu do Brond­by – kończy.