Nerwy za sześć punktów

To był trud­ny, ale szczęśli­wy tydzień dla kibiców Lecha. “Kole­jorz” grał słabo, rozczarował, ale zapunk­tował. Dwa razy za trzy punk­ty i moc­no nacis­nął na lid­era rozgrywek.

Tren­er Mar­iusz Rumak już po meczu przyz­nał, że jeśli tak ma wyglą­dać kole­jne pięć spotkań w wyko­na­niu Lecha i mają zakończyć się taki­mi samy­mi rezul­tata­mi, to bierze to w ciem­no. Nieza­leżnie od liczny ner­wów jakie będą te spotka­nia kosz­tować i siwych włosów, które pojaw­ią się na jego głowie. Zresztą nie tylko jego, ale również kibiców Lecha.

Wiado­mo jed­nak, że cel uświę­ca środ­ki. Pod koniec sezonu pres­ja jest więk­sza, ryzyko popeł­ni­a­nia błędów, ta grani­ca związana z możli­woś­cią straty punk­tów już niemal nie może zostać przekroc­zona. Jeśli wygramy wszys­tko do koń­ca mamy mis­tr­zost­wo. Styl jest ważny, ale w tej sytu­acji spa­da w hier­ar­chii pri­o­ry­tetów na dal­sze miejs­ca. A sko­ro moż­na życzyć czegoś Lechowi w tym momen­cie, to nie sty­lu, a zwycięstw.

Pewnie, styl jest bard­zo ważny, bo on defini­u­je zespół, charak­ter. I jeśli ktoś nadal uważa, że Lech go nie ma, to on ma pewien prob­lem. Bo , gdy rozu­miemy styl jako określony sposób gra­nia, to druży­na Mar­iusza Ruma­ka go właśnie posi­a­da. Na boisku ope­ru­je schemata­mi, nie liczy na indy­wid­u­al­noś­ci — poza Tonewem i Lovren­ci­c­sem — a na kolek­tyw i współprace. A nawet kiedy na boisku nie idzie, wkra­da się w grę chaos, to zespół szu­ka tych wypra­cow­anych i przećwic­zonych schematów.

Dyskus­je nad przy­go­towaniem fizy­cznym wyda­ją się być bez­za­sadne. Nie mam prawa nie wierzyć szkole­niow­cowi, który mówi o licz­bie prze­bieg­nię­tych kilo­metrów pod­czas meczów Lecha w porów­na­niu do tych prze­bieg­nię­tych przez pół­fi­nal­istów Ligi Mis­trzów. On sam jed­nak zwraca uwagę na efek­ty­wność i mądrość. Bo jeśli bie­gać, to mądrze, a nie dużo i bezproduktywnie.

I zgodzę się z trenerem. Jeśli tak mają wyglą­dać kole­jne mecze, ale mają być zwycięskie, to biorę to w ciem­no. Choć ner­wów kosz­tu­je to sporo, więk­szy jest niepokój, bo gdy gra się ukła­da, to z więk­szym optymizmem patrzę na kole­jne mecze. Mimo wszys­tko. Zostało pięć gemów do koń­ca. Pięć piłek, które trze­ba mądrze roze­grać. Kto zro­bi to lep­iej — wygra.