Rachunek równa się zero

Po zakońc­zonej wczo­raj rundzie jesi­en­nej, my kibice, może­my mieć mieszane uczu­cia. Z jed­nej strony mało kto spodziewał się, że pomi­mo tylu osła­bi­eni Lech będzie zaj­mował po pięt­nas­tu kole­jkach wysok­ie drugie miejsce. Z drugiej, z tej rundy moż­na było wycis­nąć jeszcze więcej. Nie narzeka­jmy jed­nak, bo było aż nad­to dobrze. Tak przy­na­jm­niej mi się wydaje.

Zarzu­camy Lechowi przede wszys­tkim, że nie wygry­wa tak reg­u­larnie i pewnie przy Buł­garskiej jak robił to w przeszłoś­ci. To, że dzisi­aj nie może­my już powiedzieć o „Kole­jorzu”, że posi­a­da twierdzę, a jest nią jej sta­dion. Jeszcze dwa, trzy lata temu mogliśmy wyliczać mecze bez poraż­ki, bez straty gola. Ter­az to jak­by gdzieś uleciało.

Sytu­ac­ja, z którą się zmierzyliśmy w tej rundzie ma również drugie oblicze. To fan­tasty­cz­na efek­ty­wność drużyny w spotka­ni­ach wyjaz­dowych. Trud­no bowiem mówić o pory­wa­jącej grze, ta częs­to odb­ie­ga od nawet poprawnoś­ci. Lech Poz­nań gra tak jak trze­ba. Zdoby­wa bramkę, nie traci jej, wygry­wa. I w ten sposób zainka­sował już sie­dem razy trzy punk­ty w meczach na tere­nie rywala. Uległ tylko raz.

21 punk­tów. Tyle nie zdobyliśmy na wyjaz­dach w poprzed­nim sezonie. W całym. We wszys­t­kich 15 meczach. To coś pon­ad miarę, czego się nie mogliśmy spodziewać, choć mając na uwadze fakt, że czeka nas jeszcze sie­dem spotkań na wyjeździe i choć wśród nich będzie Chorzów, Zabrze, Szczecin czy Warsza­wa, to ten wynik może­my jeszcze wyśrubować.

Jed­nak gdy­by odwró­cić pro­por­c­je i gdy­by pochwal­ić się taką zdoby­czą punk­tową w spotka­ni­ach u siebie, to również było­by bard­zo dobrze. A śmiem wąt­pić, że kibice byli­by bardziej zad­owoleni. Pojaw­ia się przeko­nanie, że odbiór tej rundy był­by jeszcze lep­szy. I to właśnie te mecze na włas­nym sta­dion­ie powodu­ją, że po jesieni 2012 pozosta­je pewien niedosyt, choć rachunek rów­na się zero.