Tonew wzorem dla swojego guru

- Coraz lep­iej się komu­niku­je. Więk­szość rzeczy już rozu­mie. Powoli zaczy­na też mówić po pol­sku. Ma indy­wid­u­alne lekc­je. Sporo się uczy i pod tym wzglę­dem mógł­by być staw­iany jako wzór — kom­ple­men­tu­je Alek­san­dara Tonewa, Mar­iusz Rumak, dru­gi tren­er Lecha Poz­nań. Ofic­jal­na strona “Kole­jorza” zas­tanaw­ia się czy rozwój tego zawod­ni­ka nie spowodu­je, że stanie się on gwiazdą naszej pol­skiej kopanej.

I wszys­tko było­by ład­nie i pięknie, gdy­by nie jeden szczegół. W zasadzie niewiele znaczą­cy, ale mimo wszys­tko. Bo ja rozu­miem, że zna­jo­mość języ­ka pol­skiego ułatwia Buł­garowi komu­nikację z drużyną, lep­sze zrozu­mie­nie z kolega­mi, a także pozy­ty­wnie wpły­wa na aklimatyzację.

Bo podob­nie rzecz miała się z inny­mi zagraniczny­mi zawod­nika­mi, którzy do Poz­na­nia trafi­ali. Alex na to potrze­bował pół roku i już ter­az potrafi porozu­mieć się z kolega­mi po pol­sku. Podob­nie rzecz ma się z Vojo Ubi­paripem, który przed rok­iem został zawod­nikiem  zespoły ze stol­i­cy Wielkopol­s­ki. Wróćmy jed­nak do owego szczegółu. Wiecie, co łączy tych dwóch piłkarzy, o których wspom­ni­ałem? Pojaw­ili się w “Kole­jorzu” już po przyjś­ciu Jose Mari Bakero.

Hisz­pańs­ki szkole­niowiec Lecha nadal jed­nak z zawod­nika­mi nie komu­niku­je się po pol­sku, potrze­bu­je tłu­macza, i choć coraz częś­ciej uży­wa pol­s­kich zwrotów, to mimo tego bari­era językowa pomiędzy nim, a zespołem nadal jest duża. Nie wystar­czy powiedzieć “dzień dobry”, “krótko”, “szy­bko”, “przyśpiesz”.

Niemal pół­to­ra roku, to wystar­cza­ją­cy okres cza­su na to, aby zacząć roz­maw­iać w języku ojczystym kra­ju, w którym się pracu­je. W końcu jeśli zna­jo­mość języ­ka pol­skiego w przy­pad­ku Alek­san­dara Tonewa tak znaczą­co może wpłynąć na poprawę jego dys­pozy­cji na boisku, to jak umiejęt­ność roz­mowy po pol­sku przez tren­era może wpłynąć na wyni­ki drużyny? Bo jeśli Buł­gar może być wzorem, to tym szkole­niowiec Lecha najwidoczniej nie jest.

Odpowiedz­cie sobie sami.