Kownacki strzelający i Paulusa żal. Oceniamy lechitów za remis z Wisłą

Lech Poz­nań zremisował u siebie z Wisłą Kraków 1:1 w pier­wszym meczu ćwierć­fi­nałowym Pucharu Pol­s­ki. Lechi­ci zagrali miz­erną pier­wszą połowę, a w drugiej gra popraw­iła się dopiero po stra­cie bram­ki. Gola na wagę remisu zdobył Daw­id Kow­nac­ki, którego oceniłem jako najlep­szego zawod­ni­ka Nena­da Bjel­i­cy w tym meczu.

Najlep­szy lechi­ta: Daw­id Kownacki

Śred­nia oce­na: 4,69

Jas­min Burić — 5

Przy stra­cie gola Boś­ni­ak był bez szans. Poza tym nie wykazał się ani pozy­ty­wnie, ani negaty­wnie, bo zespół “Białej Gwiazdy’ nie przys­porzył mu zbyt wielu kłopotów.

Tomasz Kędzio­ra — 4

Znak markowy kiedyś: zagra­nia spod linii bocznej boiska na nos napastnika.

Znak markowy ter­az: niedo­pra­cow­ane, śred­niej jakoś­ci dośrod­kowa­nia, które rzad­ko kiedy zna­j­du­ją swoich odbiorców.Warto jed­nak zauważyć jego zaan­gażowanie w roz­gry­wa­niu akcji Kole­jorza, gdyż ich znacz­na więk­szość toczyła się właśnie na prawej flance Lecha.

Jan Bednarek — 6

21-latek już raczej nie musi niko­mu nic udowad­ni­ać. Miejsce w pier­wszej jede­nastce Kole­jorza i reprezen­tacji U‑21 należy mu się, jak emery­tu­ra Fran­ciszkowi Smudzie. “Bedi” był przede wszys­tkim pewny w destrukcji i kilkukrot­nie skuteczny w roze­gra­niu. Nieste­ty nie ustrzegł się błę­du przy stra­cie bram­ki i podob­nie, jak Wilusz i Ara­ju­uri minął się z piłką.

Paulus Ara­ju­uri — 5

Do pier­wszego składu wskoczył nagle, z doskoku. Jeszcze do zeszłej sobo­ty obok Bed­nar­ka w niebiesko-biały tryko­cie hasał Duńczyk — Lasse Nielsen. Paulus sko­rzys­tał z jed­nej z roszad w składzie przed meczem pucharowym i może być z siebie dum­ny. Widać, że nie bez powodu jest reg­u­larnym reprezen­tan­tem Fin­landii. Szko­da, że są to ostat­nie tygod­nie uśmiech­niętego Fina w klu­bie przy Bułgarskiej…

Maciej Wilusz — 3

Lewa obrona nie jest jego nom­i­nal­ną pozy­cją, co było widać szczegól­nie w akc­jach pod bramką Wisły. 4‑krotny reprezen­tant Pol­s­ki był z przo­du niewidoczny, a jeśli ktoś go ujrzał, to tylko za sprawą jego niedokład­nych zagrań. W defen­sy­wie nie został w pełni sprawd­zony, bo Wisła nastaw­iła się na grę z kon­try. Fut­bolówka minęła, jako pier­wszego właśnie jego, zan­im dotarła do Broż­ka, który umieś­cił ją w siatce.

Łukasz Trał­ka — 5

Zaskaku­ją­co kreaty­wny i klasy­cznie agresy­wny. Za tren­era Urbana próżno było szukać zawod­ni­ka z numerem “6” na ple­cach próbu­jącego niekon­wencjon­al­nych zagrań. W meczu z Wisłą Łukasz Trał­ka kilkukrot­nie posyłał dokładne, prostopadłe pił­ki, raz nawet dośrod­kował lep­iej, niż Tomasz Kędzio­ra, który próbu­je tej sztu­ki co najm­niej od początku sezonu.  Nie da się jed­nak ukryć, że do Tet­te­ha kap­i­tanowi Lecha sporo brakuje. 

Maciej Gajos — 5

Ani nie popełnił kar­dy­nal­nych błędów i strat, ani nie zaprezen­tował pełni swoich możli­woś­ci. Po stra­cie gola razem z Makuszewskim, Majew­skim i Kow­nackim napędza­li ofen­sy­wne dzi­ała­nia lechitów. 

Dar­iusz Formel­la — 3

Bezpro­duk­ty­wny, bez polo­tu jak papu­ga z obcię­ty­mi lotka­mi. Jego zejś­cia z lewego skrzy­dła do środ­ka w zamyśle miały być chy­ba podob­ne do markowego zagra­nia Szy­mona Pawłowskiego. No właśnie, miały… Były zawod­nik Arki Gdy­nia zagrał bard­zo miz­erne spotkanie, a gdy zdawało się, że się prze­budzi, tren­er ściągnął go z placu gry. 

Radosław Majew­s­ki — 5

Były pomoc­nik Not­ting­ham For­est odd­ał w pier­wszej połowie trzy lekkie, niegroźne strza­ły w sam środek bram­ki. Dawał Kole­jor­zowi sporo kreaty­wnoś­ci i szy­bkoś­ci zwłaszcza po stra­cie gola. Dużo mu jed­nak braku­je do pełni formy. Z pewnoś­cią tren­er Bjel­i­ca wyma­ga od niego więcej przy wykony­wa­niu stałych frag­men­tów gry jak i przy odd­awa­niu strza­łów na bramkę rywala.

Maciej Makuszews­ki — 6

Akty­wny i waleczny jak Arka­diusz Malarz po stra­cie bram­ki. Robił sporo wia­tru na skrzy­dłach Lecha i wprowadzał w zamęt defen­sorów goś­ci. Jeszcze będzie z niego pożytek. 

Marcin Robak — 4

Niemal niewidoczny, bo odd­ał tylko jeden strzał i to aku­rat po nim Kow­nac­ki zdobył wyrównu­jącego gola. Gdy Arka­diusz Głowac­ki wró­ci do domu, z pewnoś­cią wyciąg­nie w końcu byłego napast­ni­ka Pogo­ni z kieszeni. Lech potrze­bu­je go i jego bramkostrzel­ność na sobot­ni wieczór. 

Daw­id Kow­nac­ki — 6

 No chy­ba, że w meczu z Wisłą Płock od pier­wszej Min­u­ty na pozy­cji numer “9”  wybieg­nie właśnie
“Kow­naś”. 19-latek dał bard­zo dobrą zmi­anę. Wprowadz­ił dużo świeżoś­ci, polo­tu i wpłynął na pod­wyższe­nie tem­pa gry.  Gol, jak się okaza­ło, ze spalonego, ale gdy­by nie deter­mi­nac­ja, to młodz­i­ut­ki napast­nik nawet by nie wys­tar­tował do dobit­ki, a Lech do Krakowa jechał­by na wielkie odra­bi­an­ie strat. 

Darko Jevtić — 4

Żaden ze stałych frag­men­tów wybi­janych przez Darko nie stworzyło real­nego zagroże­nia dla Załus­ki, za co moż­na mu mieć za złe. Bicie rzutów wol­nych i rożnych to kwes­t­ia, która wyma­ga od lechitów inten­sy­wnego treningu.

 

Karol Jaroni