Oceniamy lechitów za triumf nad Wisłą Płock. Najlepszy na placu znów Kownacki

Lech pokon­ał na Inea Sta­dion­ie beni­amin­ka tego sezonu Lot­to Ekstrak­lasy — Wisłę Płock. Kole­jorz panował i kon­trolował spotkanie już od pier­wszych min­ut za sprawą Daw­i­da Kow­nack­iego. Wychowanek Akademii Lecha Poz­nań otworzył wynik spotka­nia już w 9. min­u­cie, co znacznie ułatwiło grę lechit­om, za co został przez nas wybrany na najlep­szego lechitę meczu. 

Najlep­szy lechi­ta: Daw­id Kownacki

Śred­nia ocen: 6,54

 

Matus Put­nocky - 6

Podopieczni tren­era Marci­na Kacz­mar­ka nie zatrud­niali Słowa­ka zbyt częs­to. Najlepiej świad­czą o tym statysty­ki. Pier­wszy cel­ny strzał goś­ci padł w 65. min­u­cie, a w całym meczu Wisła zan­otowała tylko 3 celne strza­ły. Jedynym błę­dem byłego zawod­niku Ruchu był pusty przelot na 10 min­ut przed końcem spotka­nia, ale na jego szczęś­cie napast­nik Wisły nie zdążył do piłki.

Tomasz Kędzio­ra – 6

67 min­ut. Tyle cza­su zajęło Tomas­zowi Kędziorze przyzwycza­je­nie się do stanu poz­nańskiej murawy i zagranie jed­nego dośrod­kowa­nia na czubek nosa. Był to nos Darko Jevti­cia, który wyczuł nim chy­ba szan­sę na pod­wyższe­nie wyniku, lecz strzał obronił golkiper Wisły. Doda­jmy, że kap­i­tan Kole­jorza dogry­wał z gorszej częś­ci murawy pod wzglę­dem sto­sunku licz­by źdźbeł trawy na cen­tymetr kwadra­towy. W defen­sy­wie nie był zaporą nie do poko­na­nia, dlat­ego zasłużona „szóst­ka”.

P.S. Dro­gi Tomaszu, z opaską na lewym ramie­niu bard­zo Ci do twarzy.

Jan Bednarek ‑7

Pewny w destrukcji i roze­gra­niu. Zami­ary goś­ci czy­tał, jak ele­men­tarz autorstwa Mar­i­ana Fal­skiego. Kole­jny dobry wys­tęp Bed­nar­ka w pier­wszej drużynie.

Paulus Ara­ju­uri — 6

W pier­wszej połowie moż­na było zauważyć kil­ka niedokład­nych podań w wyko­na­niu Fina, ale po prz­er­wie już się ich ustrze­gał. Pokazał, że jest w dobrej formie fizy­cznej mimo dłuższej pauzy, choć trze­ba zauważyć, że zarówno Wisła Płock jak i Kraków nie spraw­iły więk­szych kłopotów defen­sorom Lecha.

Tamas Kadar — 7

W pier­wszej częś­ci gry częs­to zbyt dłu­go wracał z ofen­sy­wnych akcji, zmusza­jąc kolegów z drużyny do aseku­racji. Po prz­er­wie Węgi­er popraw­ił ten frag­ment gry, a w 50. Min­u­cie  mało brakowało, a cieszył­by się z gola, lub cho­ci­aż asysty. Reprezen­tant Madziarów, widziany w tym tygod­niu na pep­per­oni na pod­wójnym cieś­cie, uderzył z dys­tan­su, jak­by chci­ał udowod­nić, że lep­szego suple­men­tu niż pop­u­larne włoskie danie, jeszcze nie wymyślili. Częs­to włączał się do gry w trójką­cie na jeden kon­takt z Jevti­ciem i Majewskim.

Abdul Azz­iz Tet­teh – 6

W pier­wszej połowie prze­cięt­nie. Poniżej poziomu, do którego nas przyzwycza­ił. Po zmi­an­ie stron, jak więk­szość swoich kolegów, grał znacznie rozważniej i efek­ty­wniej. Po pię­ciu kwad­ransach skusił się na  rajd ze środ­ka boiska pod bramkę Wisły. Defen­sorzy Wisły znów dowiedzieli się czu­je komar przy zderze­niu z tirem, a sam Abdul przy­pom­ni­ał sobie, dlaczego nie jest napast­nikiem. Ghańczyk tak dłu­go zwlekał z uderze­niem, aż nie został przy­blokowany. Zszedł z boiska w 80. minucie.

Maciej Gajos – 7

Zan­otował wiele przech­wytów i robił „czarną robotę”. Kom­plet­nie inna rola niż w meczu z Legią. Jak było widać, bliższa ser­cu 25-lat­ka niż pozy­c­ja napastnika.

Maciej Makuszews­ki – 6

Znów bard­zo akty­wny, więc boczni defen­sorzy Wisły spędzą troszkę więcej cza­su na kozetce u fizjoter­apeu­ty niż w poprzed­nich spotka­ni­ach. Po 30 min­u­tach Lech zmienił stronę na polece­nie tren­era Bjel­i­cy i „Maki” nie dostawał już zbyt częs­to podań.

Darko Jevtić  — 7 

Asys­ta drugiego stop­nia przy pier­wszej bram­ce. Zagrał do Majew­skiego między dwóch zawod­ników Wisły Płock, a ten miał już autostradę pod pole karne Sew­ery­na Kiełpina. Były zawod­nik FC Basel zan­otował kil­ka cel­nych strza­łów. Było widać, że ma ciąg na bramkę.

Radosław Majew­s­ki — 6

Fil­igra­nowy pomoc­nik nie zach­wycił. Spotkanie rozpoczął od asysty przy bram­ce „Kow­na­sia” i wydawać by się mogło, że z każdą min­utą będzie się prezen­tować jeszcze lep­iej. Nieste­ty poza niecel­nym strza­łem jeszcze w pier­wszej połowie, Majew­s­ki przy­gasł. Miał dużą rolę w akcji bramkowej i dograł dokład­nie tam, gdzie wskazał mu Kownacki.

Daw­id Kow­nac­ki — 8

Pokazał się, wybiegł, dostał piłkę od Majew­skiego i niezwłocznie przymierzył po zie­mi przy bliższym słup­ku. W ten sposób 19-latek wzorowo przy­witał zgro­mad­zoną nielicznie wid­own­ie. Mógł w podob­nym sty­lu rozpocząć drugą połowę, bo do dobit­ki strza­łu Tamasa Kadara zabrał się z podob­nym zapałem, jak w min­iony wtorek. Nieste­ty nie trafił czys­to w piłkę, a ta tylko pokrę­ciła się w koło przed bramką Kiełpina, jak globus na lekcji geografii jego młod­szych kolegów — Kami­la Jóźwia­ka i Rober­ta Gum­nego. Zszedł w 69. min­u­cie i był to jeden z najlep­szych jego wys­tępów, a na pewno najlep­szy w tym sezonie.

Marcin Robak — 7

 Wyko­rzys­tał rzut karny dokład­nie o 22:18 — o tej samej porze, co przed tygod­niem na Łazienkowskiej. Cóż za reg­u­larność i punk­tu­al­ność. Tym samym sna­jper Kole­jorza dogo­nił Kon­stan­ti­na Vas­sil­je­va i wylą­dował na fotelu lid­era klasy­fikacji strzelców.

Łukasz Trał­ka — 7

Już miałem pisać, że Łukasz Trał­ka grał zbyt krótko, by coś powiedzieć o jego wys­tępie, gdy ten wywal­czył rzut karny. Pomoc­nik Kole­jorza wyko­rzys­tał ciąg­nię­cie rywala w polu karnym i umiejęt­nie wyko­rzys­tał boiskowe doświad­cze­nie nabyte pod­czas czter­nas­tu sezonów spęd­zonych w seniorskiej piłce.

Szy­mon Pawłowski 

Rzu­tu karnego ani nie wywal­czył, ani nie wyko­rzys­tał. Zagrał zbyt krótko, by postaw­ić mu jakąkol­wiek ocenę.

 

Karol Jaroni