Podsumowujemy 2015 rok: Najlepszy transfer

Zbliża się koniec roku, a więc czas pod­sumowań, ocen, nagradza­nia i wręcza­nia rózg. Rok dla wszys­t­kich fanów Lecha był bard­zo bar­wny, ciekawy, wyjątkowy ale i pechowy. Od poraż­ki z Błęk­it­ny­mi Star­gard Szczecińs­ki, przez mis­tr­zost­wo Pol­s­ki, ostat­niego miejs­ca w tabeli, Ligi Europy do powro­tu do pier­wszej ósem­ki tabeli. Wszys­tko to za sprawą najlep­szych i naj­gorszych trans­fer­ów, najlep­szego meczu, najład­niejszej bram­ki i wydarzenia roku. W takich właśnie kat­e­go­ri­ach przed­staw­imy Wam, drodzy czytel­ni­cy, pod­sumowanie roku 2015 codzi­en­nie, włącznie z Syl­westrem. Na dobry początek zaprasza­my do zapoz­na­nia się z najlep­szym trans­fer­em roku. Zdaniem redak­torów Lechnews.pl jednogłośnie jest nim Abdul Azz­iz Tet­teh!

Mar­ta Kicińska
Trans­fer roku to powinien być piłkarz, który w znacznej mierze przy­czy­nia się do zwycięstw swo­jej drużyny, a przede wszys­tkim strzela bram­ki. W ekip­ie Kole­jorza nieste­ty w tym roku takiej oso­by zabrakło. Wrzu­canie do jed­nego wor­ka słowa „najlep­szy” z Denisem Thoma­l­lą czy Marcin­em Robakiem nie idzie w parze. Abdul Aziz Tet­teh co praw­da nie zdobył jeszcze bram­ki w niebiesko-białych barwach, ale gdy tylko jest na boisku daje z siebie wszys­tko i jest nie do prze­jś­cia. Jeżeli tren­er Urban kon­sek­went­nie będzie staw­iał na tego piłkarza, to bram­ki przyjdą z czasem.

Klau­dia Kaźmierczak
Darko Jevtić strzelił ważną bramkę przy Łazienkowskiej, a Maciej Gajos — z Fiorentiną, ale to Ghańczyk pokazał, że może być dobrym zmi­en­nikiem dla Łukasza Trał­ki czy Karo­la Linet­tego w środ­ku pola, a mając na uwadze ode­jś­cie młodego reprezen­tan­ta Pol­s­ki z Kole­jorza — pew­ni­akiem w składzie w wyjś­ciowej jede­nastce. Przy Buł­garskiej lubi się wal­cza­ków i zawod­ników z charak­terem i taki właśnie jest ghańs­ki piłkarz.

Michał Szy­man­dera
Zawod­nik cią­gle się rozwi­ja­ją­cy, umieją­cy pewnie, bez cienia zawa­ha­nia wygar­nąć prze­ci­wnikowi piłkę i dobrze ją roze­grać. Jego pobyt przy Buł­garskiej moż­na podzielić na dwie fazy: “faza Sko­rża” i “faza Urban”. Ode­jś­cie pier­wszego szkole­niow­ca było chy­ba najlep­sze, co przy­darzyło się Tet­te­howi w tym roku. Za tren­era Urbana widz­imy zawod­ni­ka praw­ie pełnego. Praw­ie, bo nadal, obok spotkań, w których ręce same składa­ją się do klaska­nia, zdarza­ją się wys­tępy niem­rawe, bez polo­tu. Myślę, ze powo­dem tej nierównoś­ci był przesyt kalen­darza. Oso­biś­cie mam nadzieję, że ten zawod­nik daleko zajdzie (z kilko­ma spek­taku­larny­mi czer­wony­mi kartka­mi na kon­cie).

Karol Jaroni
Takiego zawod­ni­ka potrze­bował zespół mis­trzów Pol­s­ki. Nieza­wod­ność i pewny punkt w środ­ku pola to jest to, co wniósł do drużyny rosły Ghańczyk. Widać to zresztą pod­czas spotkań, gdy lechi­ci sto­su­ją się do powiedzenia “jak trwoga, to do Abdu­la”. Środ­kowy pomoc­nik naby­ty latem jest bowiem gwaran­tem utrzy­ma­nia pił­ki w posi­ada­niu. Fakt, nie jest bom­bą trans­fer­ową, która zasługu­je na hype porówny­wal­ny do Lewandowskiego, Stili­cia, czy Rud­nevsa, ale trud­no wyse­lekcjonować kogoś lep­szego. W końcu w 2015 roku drużynę Lecha wzmoc­nili między inny­mi Djoum, Hol­man, Thoma­l­la, Robak, czy Kadar.