Urban: Niektórzy są już myślami w innych klubach

Lechitów czeka­ją jeszcze dwa mecze w tym sezonie i nawet dwa zwycięst­wa nie zamażą plamy z kończącego się sezonu.

- Ten sezon jest nieu­dany. Nie lubię kła­mać i oszuki­wać. Różnie to wyglą­da w szat­ni. Niek­tórzy są myśla­mi już w innych miejs­cach, w innych klubach czy też myślą o kon­trak­tach. Do koń­ca roz­gry­wek został niecały tydzień, nie ma już presji, więc zawod­ni­cy powin­ni pokazać, że ta gra ich cieszy.

Dob­ie­ga­jące do koń­ca roz­gry­w­ki wyda­ją się być ostat­ni­mi dla Krzyszto­fa Kotorowskiego, który w Kole­jorzu spędz­ił więk­szą część swo­jej piłkarskiej kari­ery, więc całkiem możli­we, że dojdzie do zmi­any między słup­ka­mi w tych dwóch ostat­nich spotka­ni­ach. – Krzysiek spędz­ił tutaj mnóst­wo cza­su, więc jest to ciekawa propozy­c­ja i okaz­ja, by podz­iękować mu za te dwanaś­cie lat – przyz­na­je tren­er Urban.

Min­iony sezon to ist­na sinu­soi­da, jed­nak według szkole­niow­ca kilku piłkarzy grało dobrze przez cały sezon. – Karol pokazał się z bard­zo dobrej strony. Wyso­ki poziom cały czas utrzy­mu­je też Tamas, dobrze prezen­tował się Paulus, a i Ken­di robił swo­je. Jed­nym z najniebez­pieczniejszych graczy dla rywali jest niewąt­pli­wie Szymek. W porząd­ku grali Trała i Aziz, jeśli grali razem. Nieźle zaprezen­tował się też Jasiu. Pozostali grali nierówno, lep­sze momen­ty przepla­tane były słab­szy­mi. O napast­nikach nie wspom­i­nam, bo to co się stało, było kuri­ozalne. Najm­niej pre­ten­sji moż­na mieć do Daw­i­da. Swo­je zro­bił, ale miał kon­tuzję – wymienia szkoleniowiec.

Przez więk­szą część sezonu zarówno kibice, jak i dzi­en­nikarze nie szczędzili moc­nych słów w kierunku ustępu­jącego już mis­trza Pol­s­ki. – Takie opinie nie są prze­sadne, dla mnie to nor­mal­na rzecz. Lech co roku powinien grać w pucharach, to nie ule­ga żad­nej wąt­pli­woś­ci. Ja się nie dzi­wię, mogą dzi­wić się zawod­ni­cy, którzy tutaj przy­chodzą i nie dają sobie rady z presją i oczeki­wa­ni­a­mi. W Lechu wygry­wanie meczów powin­no być codzi­en­noś­cią i nie powin­no spraw­iać to nie wiado­mo jakiej radoś­ci. Jeśli zespół wal­czy o mis­tr­zost­wo to śred­nio wygry­wa dwadzieś­cia spotkań, dlat­ego do wygry­wa­nia powin­no się być przyzwyczajonym.