Dzień konia na Bułgarskiej

Wiele było już zespołów, które swo­je najlep­sze ligowe mecze roz­gry­wały na Buł­garskiej. Sporo też zawod­ników, którzy właśnie w Poz­na­niu wznieśli się na wyżyny swoich umiejęt­noś­ci. W niedzielę takim właśnie piłkarzem, w prze­ci­wieńst­wie do swo­jego zespołu, okazał się Dusan Kuci­ak, golkiper gości.

Semir Stil­ić po zakończe­niu spotka­nia przyz­nał, że to właśnie dobra dys­pozy­c­ja bramkarza Legii Warsza­wa ura­towała ją przed porażką. Boś­ni­ak pod­kreślał także, że to już dru­gi taki mecz z rzę­du, po rywal­iza­cji z Lechią Gdańsk, w którym golkiper prze­ci­wni­ka odgry­wa znaczącą rolę i real­nie wpły­wa na wynik meczu.

Kuci­ak kil­ka razy pokazał wysok­ie umiejęt­noś­ci. Co praw­da kil­ka razy Lechi­ci strze­lali wprost w niego, ale nie raz ten bramkarz musi­ał się sporo nag­im­nastykować, aby uchronić swój zespół przed stratą bram­ki. Zawod­ni­cy „Kole­jorza” z każdą kole­jną akcją chwytali się za głowę i nie wierzyli, że fut­bolówka nie znalazła się w siatce. I trud­no się dzi­wić. Bramkarz Legii poza swoi­mi umiejęt­noś­ci­a­mi miał jeszcze jeden spory atut. Było nim szczęście.

To nie pier­wszy taki przy­padek, gdy bramkarz rywala miał prawdzi­wy „dzień konia’. Kil­ka lat temu do Poz­na­nia przy­jechał ŁKS Łódź, a w jego bram­ce stał Bogusław Wyparło, znany szer­szej pub­licznoś­ci jako Bodzio W. To ten sam golkiper, który pod koniec lip­ca tego roku pięć razy kapit­u­lował w meczu prze­ci­wko Lechowi Poz­nań. W kwiet­niu 2009 roku było jed­nak inaczej.

Pod koniec pier­wszej połowy, dość nieoczeki­wanie bramkę zdobyli goś­cie. Napór Lechitów, prowad­zonych wtedy jeszcze przed Fran­cisz­ka Smudę, z każdą kole­jną min­utą był coraz więk­szy. ŁKS całkowicie odd­ał pole gospo­dar­zom i czekał na ich kole­jne posunię­cia. Ci nie mieli nic do strace­nia, więc atakowali, atakowali i atakowali.

Sposobu na zdoby­cie bram­ki nie potrafili znaleźć ofen­sy­wnie zawod­ni­cy Lecha, do ataku prze­sunię­ty został Manuel Arbole­da, a kibice już w zasadzie mogli pogodz­ić się z porażką swo­jego zespołu. Bodzio W. bronił jak w tran­sie, nie było strza­łu, dośrod­kowa­nia, a także zagra­nia w polu karnym, z którym doświad­c­zony golkiper by sobie nie poradz­ił. Aż do 92. min­u­ty spotka­nia, kiedy to sposób na bramkarz prze­ci­wni­ka znalazł były już Lechi­ta, Bar­tosz Bosacki.

Wtedy opiekun Lecha mówił na kon­fer­encji pra­sowej, że nie ma do swoich zawod­ników pre­ten­sji, bo atakowali, wal­czyli, dali z siebie wszys­tko. Tym razem moż­na było­by powiedzieć, że było podob­nie. Jed­nak mimo to szko­da, że nie udało się zwyciężyć. Przed pon­ad dwoma laty był Bodzio W., pół­to­ra tygod­nia temu Woj­ciech Pawłows­ki, a ostat­nio Dusan Kuci­ak. — Gramy dobrze, stwarza­my sobie sytu­acje, w końcu za nimi pójdą i wyni­ki – przyz­nał po meczu Semir Stil­ić, więc trzy­mamy za slowo.