Huśtawka nastrojów Marcina Kamińskiego

Ostat­nie dni były prawdzi­wą huśtawką emocji dla Marci­na Kamińskiego. Po golu zdoby­tym w Szczecinie do “Kamy­ka” dotarła smut­na wiado­mość o śmier­ci dzi­ad­ka. Min­iony tydzień tak jak zaczął od strze­le­nia gola, tak go zakończył.

Piłkarz już w 4. min­u­cie meczu z Lechią Gdańsk zdobył gola i gestem unieśionych rąk odd­ał cześć swo­je­mu zmarłe­mu kil­ka dni wcześniej dzi­ad­kowi. — Nie miałem obaw, żeby nie zagrać w tym meczu. Chci­ałem w nim wys­tąpić, pod­chodz­iłem do tego spoko­jnie, cho­ci­aż gdzieś to w głowie siedzi­ało. Gest dla dzi­ad­ka miałem przy­go­towany, wiedzi­ałem że gdy pad­nie bram­ka w ten sposób będę chci­ał go pożeg­nać - mówi piłkarz.

Już kilka­naś­cie dni temu pisal­iśmy o tym, że “Kamyk” wraca do swo­jej dobrej dys­pozy­cji. Sam piłkarz potwierdza, że na boisku czu­je się coraz lep­iej. - Gram, to dla mnie ważne. Czu­ję tę pewność jakiej w tym sezonie brakowało, a doda­ją ją te strzelone bram­ki - pod­kreśla zawod­nik. — W końcu gole zaczęły wpadać. Wcześniej miałem sytu­acje, ale brakowało dokład­noś­ci, na drodze stawali bramkarze. Ter­az mam powody do zad­owole­nia z tych goli, które strze­lam — dodaje.

Kamińs­ki swo­ją dobrą dys­pozy­cją przy­pom­i­na o sobie selekcjonerowi kadry, który przed dłu­gi czas pomi­jał go w powoła­ni­ach. Bard­zo dobra for­ma, pod­par­ta argu­men­ta­mi w postaci bramek na pewno zwięk­szy zain­tere­sowanie Walde­mara For­nali­ka. - Spoko­jnie trak­tu­ję ten tem­at. Sku­pi­am się na grze, w końcu powoli do gry wraca Manu i muszę potwierdz­ić tren­erowi, że to ja powinien pojaw­iać się na boisku — zaz­nacza obroń­ca Lecha.