Mateusz Lis: Chcę zaistnieć w bramce Lecha

Wypoży­c­zony z Lecha Mateusz Lis, na co dzień broni barw pier­ws­zoligowego Rakowa Częs­to­chowa, a dziś w Grodzisku Wielkopol­skim zagrał w kadrze do lat 20 w ramach Turnieju Ośmiu Narodów.

Dla młodego bramkarza było to pier­wsze spotkanie w tej kadrze. Na dodatek Pol­s­ka wygrała pier­wsze spotkanie w turnieju, a Lis zachował czyste kon­to. - Bard­zo się cieszę, bo to mój powrót do kadry po prz­er­wie. Mogłem zagrać w meczu o punk­ty, w trochę towarzyskim turnieju. Zachowałem czyste kon­to i wygral­iśmy — nie krył zad­owole­nia po koń­cowym gwiz­d­ku 20-latek.

Pola­cy do tej pory w imprezie ponieśli jed­ną porażkę (z Włocha­mi 1:6 przyp. red.) i dwukrot­nie dzielili się punk­ta­mi z rywala­mi (ze Szwa­j­car­ią 0:0 i Czecha­mi 3:3 przyp. red.) — Już w meczu z Czecha­mi było widać, że ten zespół zaczy­na się rozu­mieć. Przy wyniku 1:3 udało się wyciągnąć na 3:3. To nas pod­bu­dowało, wiemy, że jesteśmy moc­ni, a dziś pokaza­l­iśmy, że może­my wygry­wać w tym turnieju.

W poprzed­nim spotka­niu w bram­ce biało-czer­wonych wys­tąpił Marcin Staniszews­ki, a Lis cały mecz spędz­ił na ław­ce rez­er­wowych. — Już wcześniej wiedzieliśmy, że będziemy grać na zmi­anę. Tren­er z nami idy­widu­lanie roz­maw­iał i wiedzieliśmy, kto kiedy zagra. Trzy dni temu gral­iśmy z Czecha­mi, odczuwalne jest zmęcze­nie i fajnie, że tren­er może dokon­ać więcej zmi­an niż nor­mal­nie — dodaje.

W pier­wszej lidze na jede­naś­cie spotkań Lis bronił aż osiem razy, jed­nak ostat­nie dwa mecze spędz­ił poza wyjś­ciową jede­nastką. - Zagrałem dobrze w reprezen­tacji, wracam do klubu, czu­ję się moc­ny i będę wal­czył o to, by znów stanąć w bramce.

Golkiper do pier­wszej ligi wypoży­c­zony jest do koń­ca sezonu. Czy wró­ci do Poz­na­nia i pójdzie w śla­dy cho­ci­aż­by Jana Bed­nar­ka i Rober­ta Gum­nego, którzy po powro­cie z wypoży­czenia grali i gra­ją w Kole­jorzu pier­wsze skrzypce? — Chcę się ograć, wró­cić do Lecha jako bardziej doświad­c­zony i moc­niejszy piłkarz. Chcę zaist­nieć w bram­ce Lecha, chcę bronić i wierzę, że tak będzie — kończy.