Taktyka nie zdała egzaminu, w piątek poprawka

Tren­er Lecha Poz­nań pod­czas przy­go­towań do rundy wiosen­nej zapowiadał, że pod­czas zgrupowa­nia w Hisz­panii razem ze swoi­mi podopieczny­mi pra­cow­ał nad nowym ustaw­ie­niem drużyny. Trud­no było się spodziewać czegoś odkry­w­czego. Nową tak­tykę moż­na określić mianem mody­fikacji poprzed­niej, którą „Kole­jorz” stosował jesienią.

Głównym założe­niem tego ustaw­ienia było powierze­nie bocznym obroń­com więk­szej licz­by zadań ofen­sy­wnych, dzię­ki czemu obaj — zarówno Luis Hen­riquez jak i Grze­gorz Wojtkowiak — byli wyżej ustaw­ieni i częś­ciej oskrzyd­lali akc­je zespołu. W momen­cie, gdy skra­jni defen­sorzy grali wyżej, defen­sy­wny pomoc­nik schodz­ił do obrony sta­jąc się trzec­im środ­kowym obrońcom.

W środ­ku pola domi­nować miał Dim­itri­je Injac, który pełnił rolę drugiego defen­sy­wnego pomoc­ni­ka, jed­nak nieschodzącego, jak Marcin Kamińs­ki, to obrony. Gdy „Kamyk” zastąpił na środ­ku defen­sy­wy Huber­ta Wołąkiewicza, „Dima” prze­jął jego zada­nia i wtedy stał się schodzą­cym do obrony piłkarzem. Była to zmi­ana funkcji powier­zonych zawod­nikowi, nie zmieni­ała w żaden sposób tak­ty­ki Lecha.

Ta sytu­ac­ja wymusiła na pełnią­cych zada­nia skrzy­dłowego Siergie­ja Kri­w­ca oraz Alek­san­dara Tonewa zejś­cie do środ­ka pola. Wtedy też robili oni miejsce dla pod­wies­zonych wysoko bocznych obrońców. Tren­er zde­cy­dował się na ustaw­ie­nie w linii pomo­cy wcześniej wspom­ni­anych Dim­itri­je Inja­ca oraz Marci­na Kamińskiego, a także Mateusz Możdże­nia i Siergie­ja Kri­w­ca. Alek­sa­nar Tonew był „łącznikiem” pomiędzy pomocą, a Artiomem Rud­n­evem, w zasadzie pod­wies­zonym pod Łotyszem.

Nie zawsze jed­nak do ustaw­ie­nie zdawało egza­min. „Pana­ma” oraz „Dyzio” musieli w trak­cie spotka­nia inten­sy­wnie bie­gać, ale nie zawsze możli­we było zagranie im pił­ki, ze wzglę­du na skuteczne odcię­cie od podań tych zawod­ników przez bocznych pomoc­ników GKS‑u. Zawod­ni­cy z Bełcha­towa skutecznie kryli Lechitów, a schodzą­cy do środ­ka pola Alex oraz Siergiej nie mieli wiele możli­woś­ci, jedynie zagęszcza­jąc pole gry. Kil­ka razu udało się ten pomysł zre­al­i­zować i uru­chomić skra­jnych obrońców.

Wspier­ać swoich kolegów starał się także Artiom Rud­nev, który schodząc w głąb pola miał stwarzać więcej miejs­ca dla wychodzą­cych wysoko Alek­san­dara Tonewa oraz Siergie­ja Kri­w­ca. Te pró­by również wielokrot­nie pal­iły na panew­ce. „Kole­jorz” po wejś­ciu na boisko Vojo Ubi­pari­pa próbował na szpicy ustaw­ić właśnie Ser­ba, pozwala­jąc na więk­szą swo­bodę swo­je­mu najskuteczniejsze­mu zawod­nikowi. Artiom prze­j­mował wtedy funkcję albo pod­wies­zonego napast­ni­ka albo skrzy­dłowego, dzię­ki czemu miał więcej okazji do gry piłką.

W piątkowym meczu Lech zagrał inaczej, niż zwykł do tego przyzwycza­ić kibiców. Częś­ciej dos­tosowywał tak­tykę do wydarzeń boiskowych, lecz na nic się to nie zdało. Podob­nie jak jesienią miał prob­lem z dojś­ciem do sytu­acji bramkowych, choć znacznie odważniej prze­dostawał się na połowę prze­ci­wni­ka. Wynik jed­nak odpowia­da na pytanie czy to ustaw­ie­nie zdało egza­min. Poprawka za tydzień.