“Dynamo to ja”, czyli płakać nie będziemy

Jeśli Teodor­czyk zda testy medy­czne w Kijowie, to Lech po raz kole­jny udowod­ni, że potrafi świet­nie sprzedawać. To nie jest Tonew czy Rud­nev, którzy posi­ada­ją umiejęt­noś­ci piłkarskie. W tej sytu­acji mamy do czynienia z 80 kg drew­na. Sprzedać je nawet za mil­ion, nie mówiąc już o czterech? Szacun.

Tutaj jed­nak pojaw­ia się znak ostrze­gaw­czy. Jed­no to sprzedać zawod­ni­ka, a drugie znaleźć za niego następcę. Sytu­ac­ja powin­na wyglą­dać inaczej — wpierw następ­ca potem sprzedaż. Bo jeśli nie uda się kupić nowego zawod­ni­ka to zosta­je­my w ataku z młodym wciąż Kow­nackim oraz Ubiparipem.

Na tej sytu­acji obaj mogą sko­rzys­tać. Przede wszys­tkim Kow­nac­ki, który ma szan­sę zagrać na swo­jej nom­i­nal­nej pozy­cji. Zyskał już Linet­ty, który po ode­jś­ciu Murawskiego jest pod­sta­wowym, a nawet kluc­zowym zawod­nikiem wyjś­ciowej jedenastki.

Kow­nac­ki zys­ka także w innym wymi­arze. Tym poza sportowym. Jego “przy­jaźń” z Teodor­czykiem z per­spek­ty­wy kibi­ca nie była najlep­szym rozwiązaniem. Bale­ty na mieś­cie oraz robi­e­nie wody z mózgu w końcu się skończą i młody w końcu skon­cen­tru­je się na grze w piłkę. A to dla niego jest najważniejsze, bo chłopak ma najlep­sze lata jeszcze przed sobą i tylko ciężką pracą będzie mógł coś osiągnąć. A może osiągnąć wiele.

Od kilku tygod­ni byłem zwolen­nikiem sprzedaży Teodor­czy­ka w tym oknie trans­fer­owym. Jasne patrząc na jego statysty­ki moż­na zas­tanow­ić się dlaczego. Jed­nak jeśli zwrócimy uwagę na grę, to od razy moż­na odnieść wraże­nie, że był to jed­no sezonowy wyskok i w pon­ad 20 zdoby­tych bramkach więcej było szczęś­cia niż rozu­mu. W popraw­ie­nie tego wynik nie wierzę nawet jeśli Teodor­czyk zdobył już w tym sezonie kil­ka bramek.

Gdy tren­er Chrobak mówił o tym, że Teodor­czyk jest ważnym ele­mentem w układance zacząłem się zas­tanaw­iać dlaczego. Kiedy dodał, że chodzi o jego wysoko pod­nie­sioną głowę — zdzi­wiłem się. To nie jest zawod­nik, który potrafi dać syg­nał do ataku. Szy­bko zniechę­ca się i tylko zdoby­ta bram­ka go moty­wu­je. Ale też na jedynie kil­ka min­ut. Jest chao­ty­czny i nie gwaran­tu­je reg­u­larnoś­ci. W ostat­nim meczu z Pogo­nią miał kil­ka sytu­acji strz­elec­kich, z których nie powinien zmarnować. To nie jest piłkarz o umiejęt­noś­ci­ach do gry w czołowym pol­skim klu­bie. Dlat­ego też jestem niemal przeko­nany, że na wschodzie przepadnie.

Inną kwest­ią jest to, że Teodor­czyk ostat­nio dał popis swo­jego intelek­tu, gdy po porażce z ama­tora­mi powiedzi­ał, że “Lech to my”. Więc niech ter­az głośno mówi “Dynamo to ja”.

Wiele osób ofer­owało swo­ją pomoc w zaw­iezie­niu tego gracza do klubu, który chce go kupić. Gdy pojaw­ił się tem­at Ukrainy — żar­towano nawet, że mogą go zaw­ieźć do zna­j­du­jącego się w stre­fie wojny Ługańska.

Odnoszę wraże­nie, że Lech trafił na doskon­ały okres do sprzedaży tego piłkarza do Kijowa. Gdy ze zna­j­du­jącej się w kon­flik­cie zbro­jnym Ukrainie zawod­ni­cy zaczęli odchodz­ić, klu­by musi­ały znaleźć ich następców. Padło na Teodor­czy­ka. Ku uciesze wielu poz­nańs­kich kibiców.