Gajos: Nigdy się nie poddaję

W niedziel­nym spotka­niu z Cra­cov­ią Maciej Gajos dostał dziesięć min­ut szan­sy od tren­era Jana Urbana i w pełni ten okres wykorzystał.

Pomoc­nik mis­trza Pol­s­ki pojaw­ił się na placu gry w 82 min­u­cie i zastąpił na placu gry Daw­i­da Kow­nack­iego. — Każdy chce grać od początku. Nie ma takiego zawod­ni­ka, który lubi wchodz­ić z ław­ki. Cza­sem jed­nak tak bywa. Jak się pojaw­ia na placu gry później, to robi się wszys­tko, żeby pomóc zespołowi — przyz­na­je Maciej Gajos. - Nie ma marudz­ić, wal­czę na treningach i staram się jak najlepiej pokazy­wać na treningach. Nigdy się nie pod­da­ję. Darko dziś grał od początku i dał nowy impuls. Ter­az tren­er ma pozy­ty­wny ból głowy - dodaje.

Trzy min­u­ty po pojaw­ie­niu się na placu gry były zawod­nik Jagiel­lonii Białys­tok pokon­ał Grze­gorza San­domier­skiego i wpisał się na listę strzel­ców. Zdobytą bramką zapewnił Lechowi zwycięst­wo w bard­zo ważnym spotka­niu. — Inaczej patrzy się jak ktoś strzela gole, a inaczej jak zawod­nik wchodzi z ław­ki i druży­na zwycięża. Cieszę się, że mogłem pomóc zespołowi. Te trzy punk­ty są bard­zo ważne, bo nasza pozy­c­ja w tabeli jest taka, a nie inna i musimy je zdoby­wać u siebie — oce­nia.

Kole­jorz musi radz­ić sobie w kole­jnych meczach bez kluc­zowych, ofen­sy­wnych zawod­ników. Od kilku miesię­cy pauzu­je Marcin Robak. Nic­ki Bille powoli wraca do pełni sił. W min­ionym tygod­niu sztab szkole­niowy stracił jed­nego z ważniejszych piłkarzy w pier­wszych meczach 2016 roku — Szy­mona Pawłowskiego. Przed Gajosem otwiera się szansa gry na nieco innej pozy­cji niż jego nom­i­nal­na — w szpicy - Ja nigdy nie grałem w ataku na stałe, tylko jeden spar­ing na zgrupowa­niu. Ciężko mi jest stwierdz­ić, czy to lubię czy nie. Ktoś musi iść na pier­wszy słu­pek, to czy pił­ka tam pójdzie czy nie to dru­ga sprawa, ale nawet jak tam pójdzie, to jeden zawod­nik zbieg­nie i zro­bi się miejsce — komen­tu­je. — Na skrzy­dle tez grałem w Białym­stoku, na lewej pomo­cy. Zdarza­ły się lep­sze i gorsze mecze, ale na pewno chcę grać. Jeżeli tren­er będzie mnie widzi­ał na takiej a nie innej pozy­cji, to dam z siebie wszys­tko - kończy.