Kownacki: Rywalizacja nas napędza

Daw­id Kow­nac­ki wys­tąpił w reprezen­tacji do lat 21 i zagrał wczo­raj prze­ci­wko Czarnogórze, wpisu­jac się na listę strzel­ców, a także asys­tował przy trafie­niu Dar­iusza Formelli.

Wczo­raj podopieczni tren­era Marci­na Dorny rywal­i­zowali z Czarnogór­ca­mi i wygrali aż 6:0. – Czarnogór­cy na pewno popełnili swo­je błędy, a my je wyko­rzys­tal­iśmy. Cza­sem to jest sztu­ka, bo nie zawsze to wychodzi. Wresz­cie skuteczność była tak, jak powin­na być. Tego zabrakło nam w Byd­goszczy, ale ważne, że zagral­iśmy na zero z tyłu – mówi Kownaś.

- Dobrze czułem się na boisku. Dla mnie to duma, że mogę zagrać w reprezen­tacji. To dla nas duże wyróżnie­nie, że może­my grać dla kra­ju i szykować się mis­tr­zostw Europy.

We wczo­ra­jszym meczu na muraw­ie pojaw­iło się czterech lechitów, którzy zdobyli połowę bramek. Oprócz Daw­i­da dwa razy do siat­ki trafi­ał Darek Formel­la. – Widzi­ałem, że Darek bieg­nie i to było nat­u­ralne, że zagrałem do niego, bo miał przed sobą pustą bramkę. Fajnie, że strzelił. Cieszę się z tego. Musimy sobie poma­gać na boisku, bo gramy dla dobra reprezen­tacji, a nie na włas­ny rachunek – tłu­maczy napastnik.

Oprócz niego i Dar­ka na listę strzel­ców wpisał się Mar­iusz Stępińs­ki, Krzysztof Piątek oraz Adam Buk­sa, a więc pozostała trój­ka napast­ników. – Lep­iej, że rywal­iza­c­ja w ataku jest duża. Tren­er może mieć ból głowy na kogo postaw­ić, ale to cieszy, że ma wielu zawod­ników do gry. Ta rywal­iza­c­ja nas napędza, a dzię­ki temu druży­na i my sta­je­my się lep­si. Przy­go­towu­je­my się do mis­tr­zostw Europy, a ta rywal­iza­c­ja jest nam potrzebna.

Czy wobec kon­tuzji Nic­ki Bille, a dobrej gry w reprezen­tacji Kow­nac­ki może liczyć na reg­u­larną grę w klu­bie? – Wiem, że dzię­ki dobrym wys­tępom w klu­bie dosta­je powołanie, a dzię­ki dobrym mec­zom w kadrze mogę wywal­czyć sobie lep­szą pozy­cję w klu­bie. Zobaczymy jed­nak jak będzie i jak na to zap­a­tru­je się nasz tren­er. Ja cieszę się, że w końcu strzeliłem bramkę, przeła­małem się po długim okre­sie cza­su i bard­zo mnie to cieszy – kończy.