Loża prasowa: 13 spotkań bez porażki? Czemu nie!

- Cho­ci­aż­by Śląsk grał brzy­d­ko dla oka, a w każdym meczu zdoby­wał 1, albo 3 punk­ty, to dla mnie może grać tak cały czas - pisze spec­jal­nie dla LechNews.pl, Alek­sander Janik*, dzi­en­nikarz por­talu SLASKnet.com, dru­gi spik­er Śląs­ka Wrocław, ale przede wszys­tkim kibic drużyny prowad­zonej przez Ores­ta Lenczyka.

Kole­ga, który jest redak­torem tego ser­wisu poprosił mnie, żebym napisał tekst. Początkowo byłem niechęt­ny – jak kibic Śląs­ka może pisać coś na stronę Lecha? Prze­cież to absurd, tak się nie da – bo muszę zaz­naczyć, że przede wszys­tkim jestem kibicem, a dopiero później dzi­en­nikarzem. Oczy­wiś­cie mecz na Buł­garskiej będę oglą­dał z sek­to­ra goś­ci i ten artykuł będzie nieco emocjon­al­ny – nie spodziewa­j­cie się w nim obiek­ty­wnoś­ci. Śląsk to całe moje życie.

Kiedy wrocławską drużynę obe­j­mował Orest Lenczyk miałem mieszane uczu­cia. Oczy­wiś­cie musi­ałem dać tren­erowi kredyt zau­fa­nia, musi­ał dać go każdy z kibiców, bo w klu­bie, oraz w tabeli dzi­ało się nien­ajlepiej. Co z tego, że Śląsk prowad­zony przez Ryś­ka Tarasiewicza grał ład­ną dla oka piłkę, sko­ro prze­gry­wał prak­ty­cznie mecz za meczem? Tren­era zaw­ies­zono, a w jego miejsce przyszedł nestor pol­s­kich tren­erów – jaki jest efekt jego pracy?

Śląsk Wrocław nie prze­grał w lidze 12-tu meczów z kolei! Były to spotka­nia zarówno ładne dla oka (np. der­by z Zagłę­biem Lubin) jak i szczęśli­we dla wrocław­ian (mecz na Łazienkowskiej z Legią). Co zro­bił Orest Lenczyk, że ci sami zawod­ni­cy, jaki­mi dys­ponował Tarasiewicz gra­ją ter­az jak natch­nieni? Ten człowiek ma jak­iś dar – gdzie nie przyjdzie, tam jego druży­na gra o niebo lep­iej. Przykłady z ostat­nich lat: Bój do ostat­niej kole­j­ki z GKS-em Bełchatów o Mis­tr­zost­wo Pol­s­ki w 2007 r., awans z Zagłę­biem Lubin do Ekstrak­lasy, utrzy­manie w lidze będącej w sporych tara­p­at­ach Cra­covii. Ter­az w Śląsku 12, a być może pier­wszego kwiet­nia 13 spotkań bez porażki.

W tym momen­cie nie chci­ałbym innego tren­era. Naprawdę  — cho­ci­aż­by Śląsk grał brzy­d­ko dla oka, a w każdym meczu zdoby­wał 1, albo 3 punk­ty, to dla mnie może grać tak cały czas. Co dzi­wne – wrocław­ian­ie nie mają skutecznego napadu, a bram­ki zdoby­wa Prze­mek Kaźmier­czak, którego nie lubi selekcjon­er Smu­da. Twierdzi on, że jest to zbyt „drew­ni­any” piłkarz. Do tego w Śląsku jest masa kon­tuzji – Diaz, Wołczek, Spahić, Vukel­ja, reha­bil­i­tu­ją się Łukasiewicz i Dudek, ale dla tren­era to nic. Odkurzył zapom­i­nanego Dar­iusza Sztylkę, poz­wolił Tad­kowi Sosze z prawej obrony robić akc­je zaczep­ne prawym skrzy­dłem, Sebas­t­ian Mila gra na swo­jej nom­i­nal­nej pozy­cji, a obroń­cy stanow­ią mono­lit nie do prze­jś­cia. Do tego będą­cy w wybornej formie Mar­i­an Kele­men i mamy rozwiązanie – Śląsk… wal­czy o puchary.

Mogę to napisać z całą świado­moś­cią – sytu­ac­ja jaka jest w tabeli każdy widzi. Śląsk pokon­ał już na wyjeździe Legię, zremisował w Białym­stoku z Jagiel­lonią (oszukał nas sędzia Małek, który podarował rywalom karnego z kapelusza) i bezbramkowo zremisował u siebie z Cra­cov­ią, gdzie wspani­ałe zawody roze­grał były bramkarz Śląs­ka – Woj­ciech Kacz­marek zapew­ni­a­jąc Cra­covii remis. Do tego trze­ba dodać jesi­enne mecze , np. zmi­ażdże­nie Górni­ka Zabrze 4–0, oraz debi­ut (dru­gi w kari­erze) Lenczy­ka w Śląsku i remis z fawory­zowaną Wisłą w Krakowie. Puchary? Czemu nie! Najpierw jed­nak trze­ba nie prze­grać, a nawet wygrać w Poz­na­niu, bo mamy tren­era, który mówi po pol­sku i potrafi psy­cho­log­icznie wpłynąć na zawodników.

Autor jest dzi­en­nikarzem ser­wisu SLASKnet.com oraz drugim spik­erem WKS Śląsk Wrocław.