Majewski: Potrafię się dostosować. Najważniejsze, żeby grać!

Już w niedzielę lechi­ci wrócą do wal­ki o ligowe punk­ty. Rywalem poz­na­ni­aków będzie Poogń Szczecin, a jako tren­er zade­bi­u­tu­je Nenad Bjel­i­ca. Szkole­niowiec miał trochę cza­su, by poz­nać drużynę ze wzglę­du na prz­er­wę reprezrntacyjną.

 — Tren­er został zwol­niony, jest zupełnie nowy sztab, inna for­ma pra­cy. Jesteśmy aku­rat na fali wznoszącej, wygral­iśmy ostat­ni mecze i może styl nie jest jeszcze taki jaki ma być, ale ważne są punk­ty, zwłaszcza w naszej sytu­acji, gdzie sła­biej zaczęliśmy sezon. To się tylko liczy – mówi pomoc­nik Lecha.

Nenad Bjel­i­ca funkcję tren­era objął 30 sierp­nia. Nie miał jeszcze okazji współpra­cow­ać z całym zespołem. A czy piłkarze, którzy zostali w Poz­na­niu zdążyli już poz­nać kon­cepcję nowego szkole­niow­ca? – Na razie było tylko kil­ka sesji treningowych i jeden spar­ing. Wyda­je mi się, że to się będzie kre­ować. Myślę, że z każdym tygod­niem będziemy znać więcej infor­ma­cji o tren­erze, który czeka aż będzie mógł pra­cow­ać z całym zespołem.

Pojaw­ie­nie się nowego tren­era w klu­bie zazwyczaj oznacza czys­tą kartkę dla wszys­t­kich zawod­ników. Może to być szansa dla piłkarzy, którzy nie mieli miejs­ca w wyjś­ciowej jede­nastce, bądź zagroże­nie dla pod­sta­wowych zawod­ników. - Nie zas­tanaw­iałem się nad tym. Przyszedł nowy tren­er, ma nowe pode­jś­cie, nowe spo­jrze­nie na zespół i z tego co słysza­łem oglą­dał jakieś mecze wcześniej, więc może sobie wyro­bić o kimś zdanie. Wyda­je mi się jed­nak, że więcej cza­su będzie miał na to pod­czas tren­ingów i każdych kole­jnych meczów.

Radosław Majew­s­ki za cza­sów Jana Urbana grał raz na skrzy­dle, raz w środ­ku pomo­cy. Być może przyjś­cie Bjel­i­cy do Poz­na­nia poz­woli mu na stałe zado­mow­ić się na swo­jej pozy­cji. – Mnie to nie przeszkadza. Byłem ter­az w Grecji, grałem połowę sezonu na lewej pomo­cy, później gral­iśmy trójką w środ­ku. Nie wiem jaką tren­er będzie miał tak­tykę. Najważniejsze dla mnie jest to, żebym mógł grać. Potrafię się dos­tosować, uczę się sam siebie – kończy Majewski.