Możdżeń: Mam do Lecha wielki szacunek

Mateusz Możdżeń po kilku lat­ach gry w Poz­na­niu żeg­na się z poz­nańskim klubem. Jak przyz­na­je, wiele mu zawdz­ięcza, bo gdy­by nie Lech, jego kari­era na pewno by się tak nie potoczyła.

W przyszłym sezonie nie będziemy Cię już oglą­dać w barwach Kolejorza?

Nie. Nie dos­zliśmy do porozu­mienia. To nor­malne, że ludzie się ze sobą nie dogadu­ją. Tak się stało, pod­jąłem decyzję, że odchodzę. A czy to dobra czy zła decyz­ja, przekon­am się za kil­ka lat.

Był taki moment, że byłeś blisko porozu­mienia z klubem w spraw­ie nowej umowy?

Była taka szansa. Do Lecha mam najwięk­szy sen­ty­ment. Jed­nak z drugiej strony, w piłce nie moż­na mieć sen­ty­men­tów. Na samej górze to jest tylko biznes.

Żal Ci opuszczać Kolejorza?

Żal jest na pewno. W moim ser­cu Lech zostanie na zawsze, bo na dzień dzisiejszy wszys­tko zawdz­ięczam właśnie temu klubowi. Mam do Lecha wiel­ki sza­cunek i należą mu się słowa wdzięczności.

Wiesz już, gdzie zagrasz w przyszłym sezonie?

W niek­tórych punk­tach sprawa wyglą­da dość poważnie, ale nie chcę niczego mówić, bo jeszcze nic nie wiado­mo. Z doświad­czenia wiem, że dopó­ki nie pod­pisze się kon­trak­tu, nie ma co mówić o kierunk­ach czy nazwach klubów.

To będzie Pol­s­ka czy zagranica?

Nie chci­ałbym zostać w Polsce. Nie ma tu lep­sze klubu niż Lech, jeśli chodzi o orga­ni­za­cję i stronę sportową. W pier­wszej kole­jnoś­ci myślę o wyjeździe za granicę. Marze­niem każdego pol­skiego piłkarza jest wyjazd za granicę i sprawdze­nie się gdzieś indziej. Nie mówię niczego na pewno, bo życie pokazu­je, że moż­na chcieć wiele, a co się wydarzy, to nie wiadomo. 

We wtorek wydawało się, że zagrasz z Lechią i zosta­niesz w klubie

Z mojej strony to nic się nie wydawało. To było takie granie na czas, żeby wszys­tko przedłużyć. Nie wiem, jakie Lech miał plany wobec mnie przez te dwa tygod­nie tren­ingów, ale w meczu z Lechią nie chci­ałem ryzykować. Każdy tren­ing i mecz niesie ryzyko kon­tuzji. Sko­ro pod­jąłem decyzję, że odchodzę, to nie chci­ałem ryzykować i we wtorek wiec­zorem klam­ka zapadła. 

Powo­dem ode­jś­cia jest two­ja pozy­c­ja na boisku czy kwest­ie finan­sowe? Tren­er Rumak widzi­ał cię w środ­ku pola, a tam chci­ałeś grać

Zade­cy­dowało wszys­tko po trochu. Pozy­c­ja na boisku, pieniądze i dłu­gość kon­trak­tu. Z cza­sem mogło­by być tak, że znowu grałbym na prawej obronie, bo wiem jaka jest sytu­ac­ja w zes­pole. Na dobrą sprawę tylko Tomek Kędzio­ra może tam grać. Tren­er ustaw­ia z boku Jan­ka Bed­nar­ka, ale według mnie to jest typowy środ­kowy obroń­ca. Wiem, że tren­er planował, abym grał w drugiej linii, ale nie wiem, jak by to wyszło w pra­niu. Mamy tyle meczów od początku sezonu, że pewnie zacząłbym grać na obronie i zaczęło­by się rzu­canie po pozycjach. 

Kon­trakt z nowym klubem mogłeś pod­pisać już w styczniu

Pier­wsza myśl, gdy się zas­tanaw­iałem nad swo­ją przyszłoś­cią, była taka, żeby zostać. Na początku roku myślałem, że się dogadamy, ale z cza­sem szło to bard­zo opornie i pod­jąłem decyzję o ode­jś­ciu. To jest moje decyz­ja, a ludzie wokół mnie mogą oce­ni­ać, czy zro­biłem dobrze, ale czas na ocenę przyjdzie za kil­ka lat.

Spędz­iłeś tu kil­ka lat, czułeś się niedoceniany?

Przy­jechałem do Wielkopol­s­ki w wieku 16 lat. Nie chcę się ter­az wypowiadać na ten tem­at. Przyjdzie na to czas, żeby o tym porozmawiać. 

Przy­chodzą piłkarze w podob­nym wieku i dosta­ją wyższe kon­trak­ty od zawod­ników, którzy w klu­bie są od lat. Liczyłeś na lep­sze zarobki?

Jeśli mówimy o przy­czy­nach mojego ode­jś­cia, to jed­ną z nich jest sto­sunek klubu do piłkarzy, którzy się tu wychowali. Z jed­nej strony Marcin Kamińs­ki pod­pisał rok temu kon­trakt i jest zad­owolony. Z drugiej strony mamy mnie, Bere­sia (Bar­tosz Bereszyńs­ki), Gołego (Woj­ciech Gol­la) czy Dry­giego (Kamil Dry­gas). Gdy­byśmy wszyscy zostali, to mielibyśmy fajną paczkę.