Pieńczak: Kibice Legii zazdrościli nam Lecha

Pod­czas spotka­nia Leg­endy Lecha z kibi­ca­mi, nie mogło zabraknąć także nazwiązań do tego środowiska. Jan Pieńczak opowiadał o wyjaz­dach, a także postrze­ga­niu kibiców „Kole­jorza” w Polsce. – Jeździl­iśmy jak kibice ter­az – mówił wczo­raj wiec­zorem prezes.

- W tam­tych cza­sach Lech był na ustach tysię­cy ludzi. Najwięk­szą sym­pa­tią cieszyły się insty­tuc­je, które umi­ały spo­jrzeć prawdzie w oczy. To Lechi­ci, gdy za coś się wezmą, zro­bią to najlepiej. Tak samo było z kibi­cow­aniem. Jeździl­iśmy wtedy w dziesięć wag­onów na mecz, jak kibice ter­az. Do Warsza­wy, Katow­ic i innych miast. Moi przy­ja­ciele, to był najpiękniejszy okres, kiedy to kibice Lecha byli wzorem zachowa­nia – wspom­i­nał gość kiboli.

Przyz­nał on także, że sym­pa­ty­cy Lecha w tam­tych cza­sach cieszyli się poważaniem nawet w Warsza­w­ie, gdzie zdarza­ło im się spotkać także objawy sym­pa­tii. – Pamię­tam, gdy byliśmy w stol­i­cy, było nas tysiąc osób i szliśmy Ale­ja­mi Jero­zolim­ski­mi. Jeden z naszych kolegów grał na butelce „Marsz Glad­i­a­torów”. Ludzie z okien bili nam bra­wo: „Bra­wo Poz­nań” – mówi Jan Pieńczak.

- I patrz­cie, co się później stało. Po dziesiątkach lat, gdy gral­iśmy w Częs­to­chowie. Wtedy tam nie przy­jechała tylko Legia, ale ban­da łobuzów z toporka­mi i noża­mi. To się nie mieś­ciło w głowie. Gdy mieliśmy rozpocząć mecz przy­latu­je do mnie jeden z dzi­ałaczy i mówi: „Panie preze­sie. Ci, co przy­jechali z Warsza­wy to jakaś ban­da. Przy­jechali i będą się z nami bić”. Nie mogli się pogodz­ić z tym, że Lech jest w lep­szej formie orga­ni­za­cyjnej, finan­sowej i miał lep­szą atmos­ferę. Wszędzie nas szanowali i nie było żad­nego prob­le­my, żeby na kibi­ca Lecha ktoś mógł narzekać, jak zdarzyło się później – wspom­i­na prezes.

Jan Pieńczak zapy­tany o nieza­pom­ni­any mecz odparł: — W pamię­ci utknął mi jeden. Daleko na wchodzie, bard­zo daleko (Stara­chow­ice — przyp. red.). To był tok 1965.  Zajeżdżamy na dworzec, na per­onie wszys­tkie miejs­ca zajęte, w pociągu także. Idę do bagażowego i mówię, że wor­ki bagażowe damy w kąt, bo musimy na mecz jechać. Tym pociągiem musimy jechać. Zajeżdżamy, a miejs­cowi kibice rano mówią, że dzisi­aj na kaza­niu ksiądz mówił, że Lech przy­jedzie, żeby zawod­ni­cy wygrali, a ludzie się za to modlili - opowiadał.

 — Spotkałem na sta­dion­ie pro­boszcza. Były trzy min­u­ty do koń­ca, remis, mecz praw­ie się kończy. Wtedy sędzia podyk­tował rzut karny. Jakóbczak mógł rozstrzygnąć mecz na naszą stronę. Popa­trzył na nas, wszyscy parafi­an­ie przys­zli na mecz, słuchali księdza w koś­ciele, a on zdobył bramkę i wygral­iśmy. Jakóbczak nigdy się nie myli z karnego. Tym razem znów spisał się jak powinien — kon­tyn­uował his­torię Jan Pieńczak.