Podsumowujemy 2016 rok: Najlepszy lechita

Dochodz­imy do fin­iszu naszych pod­sumowań roku w Kole­jorzu. Dziś czas na najlep­szego lechitę. Podzielil­iśmy się na dwa obozy. Jeden nagrodz­ił Darko Jevti­cia, głównie za drugą połowę tego roku, a dru­gi Jana Bed­nar­ka. Sprawdź­cie sami.
Natalia Gry­giel - Darko Jevtić

Wahałam się między Matusem Put­nock­ym a Darko Jevti­ciem. Mimo nie­zlic­zonych skutecznych inter­wencji i obro­nionych dwóch rzutów karnych przez golkipera wybrałam jed­nak Szwa­j­cara. Napędzał on poz­nańską Loko­mo­ty­wę i kon­struował akc­je bramkowe. Najbardziej utk­wił mi w pamię­ci wygrany 3:0 mecz w Lubinie, w ramach 17. kole­j­ki Lot­to Ekstrak­lasy. Jevtić miał udzi­ał przy dwóch golach doda­jąc do tego swo­je trafie­nie. 23-latek jest w tym sezonie najskuteczniejszym pomoc­nikiem w drużynie Nena­da Bjel­i­cy. Zagrał w 21 meczach zdoby­wa­jąc pięć bramek i sie­dem asyst. To była jego najlep­sza run­da w niebiesko-białych barwach. Trud­no na ten moment wyobraz­ić sobie ofen­sy­wę Kole­jorza bez Szwajcara.

Karoli­na Tórz — Darko Jevtić

W pier­wszej połowie tego roku, a więc w rundzie wiosen­nej oraz finałowej sezonu 2015/2016 Kole­jorz grał naprawdę niem­ra­wo i nieprzy­chyl­nie dla oka kibi­ca. Nie wyda­ję mi się, by w tym okre­sie któryś z lechitów wyróż­ni­ał się czymś szczegól­nym. Gdy­by jed­nak spo­jrzeć na mecze, które roze­grane zostały w drugiej częś­ci 2016 roku trze­ba przyz­nać, że wyglą­dało zupełnie inaczej. Lech wygry­wał, strze­lał wiele bramek i cieszył fanów. Zabłys­nął Darko Jevtić, który pod stera­mi Nena­da Bjel­i­cy zaczął zach­wycać — tak jak czynił to w pier­wszych miesią­cach swo­jego poby­tu w Poz­na­niu. Szwa­j­car w tym sezonie zal­iczył już 5 trafień i 7 asyst. Liczę na to, że na wios­nę w jego statystykach będą wid­ni­ały dwucyfrowe wyni­ki, a sam Darko poprowadzi nas do mistrzostwa!

Mar­ta Kicińs­ka — Jan Bednarek

Jak sama nazwa kat­e­gorii mówi, lechitą roku powinien być piłkarz, który spędz­ił przy Buł­garskiej ostat­nie dwanaś­cie miesię­cy. Nie moż­na tego powiedzieć o Janie Bed­narku, ale to właśnie on według mnie ide­al­nie pasu­je na zwycięzcę tej dziedziny. Gdy wracał do Poz­na­nia z Łęcznej byłam nieco scep­ty­cznie do niego nastaw­iona, ale od momen­tu, gdy Jan Urban wys­taw­ił go w pier­wszym składzie w pucharowym meczu w Biel­sku zaczęłam się do niego przekony­wać. Tak jak on przekony­wał z każdym meczem do siebie tren­era jak i kibiców. Bedi w wyjś­ciowym składzie zado­mow­ił się na dobre i tylko nad­mi­ar kartek czy jak­iś uraz wyk­luczał go z gry.  2o-latek jest pewnym punk­tem defen­sy­wy, a w tym sezonie raz wpisał się na listę strzel­ców. Sam wiele razy pokazu­je, jak bard­zo związany jest z poz­nańskim klubem i jak bard­zo mu zależy, by Poz­nańs­ka Loko­mo­ty­wa zawsze była na top­ie, a takich piłkarzy jest nieste­ty coraz mniej. — Lech Poz­nań w niczym nie odpuszcza. Chce­my na wszys­t­kich frontach grać o tro­fea i daje­my z siebie 100% w każdym meczu. Nie zawsze wygry­wamy, ale zaan­gażowanie i chęć zwycięst­wa są w nas zawsze. 

Karol Jaroni — Jan Bednarek 

Wiem, strasznie marudzę, ale niech za najlep­sze pod­sumowanie tego roku posłuży fakt, że przy wyborze najlep­szego lechi­ty wahałem się pomiędzy dwójką stop­erów. Zawod­ni­cy ofen­sy­wni nie zasłużyli głównie za fatal­ny brak skutecznoś­ci za panowa­nia tren­era Urbana. Myślałem nad Paulusem Ara­ju­urim, bardziej za całok­sz­tałt i ogrom pra­cy wyko­nanej przez Fina przez 3‑letnią przy­godę przy Bułgarskiej.

Chci­ałbym nato­mi­ast wyróżnić wychowan­ka poz­nańskiego Lecha — 20-let­niego Jana Bed­nar­ka. Przez pier­wsze pół roku zna­j­dował się na wypoży­cze­niu w Łęcznej, gdzie też początkowo było mu bard­zo trud­no o miejsce w składzie. Mimo, że jak wspom­ni­ał w wywiadzie dla weszlo.com, nie czuł się gorszy od klubowych kolegów i dzi­wił się swo­je­mu tren­erowi. Przeszedł wspani­ałą drogę; ciężko pra­cow­ał i stop­niowo wznosił się na wyżyny swoich umiejęt­noś­ci. Mamy nadzieję, że jeszcze ich nie osiągnął, choć run­da jesi­en­na była w jego wyko­na­niu wzorowa.

Wy -