Przyszli, Pograli, Poszli: Bartosz Bosacki

Bar­tosz Bosac­ki to jeden z tych piłkarzy, który w Lechu spędz­ił naprawdę sporo cza­su. Gdy­by zliczyć te wszys­tkie lata, gdzie Bosy reprezen­tował niebiesko-białe bar­wy, to zbierze się ich aż 13. W swo­jej kari­erze Bosac­ki zmieni­ał kole­jowy herb na inny tylko dwa razy — z czego raz zde­cy­dował się grać w Niem­czech, gdzie spędz­ił dwa sezony.

Bosac­ki urodz­ił się 20 grud­nia 1975 roku w Poz­na­niu. Swo­ją kari­erę rozpoczął w SKS 13 Poz­nań skąd w 1994 roku przeszedł do Lecha Poz­nań. W swoim pier­wszym sezonie w Dumie Wielkopol­s­ki roze­grał tylko dwa mecze. Dopiero w sezonie 95/96 na dobre zado­mow­ił się w Lechu i już jako jeden z pod­sta­wowych graczy roze­grał w sum­ie 26 spotkań. Przyglą­da­jąc się statystyką Bosego, warto zwró­cić uwagę na to, że przez więk­szość swo­jej kari­ery nie strzelił więcej, niż jed­nej bram­ki w sezonie. Dopiero u kre­su swo­jej przy­gody z piłką nożną udało mu się dwa razy — w sezonie 08/09 i 09/10 przeła­mać się i strzelić dwie bram­ki w sezonie. W sum­ie przez 19 sezonów do bram­ki rywala trafił 10 razy z czego aż 9 w barwach Lecha Poznań.

W lat­ach 1998–2002 przeniósł się do Wronek. Pod­czas cztero­let­niego poby­tu w tym klu­bie zdobył dwa razy Puchar Pol­s­ki i raz Super­puchar. W 2002 roku, kiedy Lech awan­sował do I ligi, Bosac­ki wró­cił do Poz­na­nia by na nowo rozpocząć walkę o tro­fea. W 2004 roku zdobył wraz z drużyną po ciężkim dwumeczu z Legią Puchar Pol­s­ki, a później Super­puchar z Wisłą. Trenerem Lecha był wów­czas Czesław Mich­niewicz, który po mniej więcej 10 lat­ach od tego wydarzenia, gdy już nie był szkole­niow­cem Lecha, a Jagiel­lonii bard­zo chci­ał pozyskać Bosack­iego do swo­jej drużyny.

Po zdoby­ciu PP i SP Bartek zde­cy­dował się na przeprowadzkę do Niemiec, gdzie zaczął wys­tępować w 1.FC Nürn­berg VfL. W ciągu dwóch sezonów roze­grał w sum­ie 17 spotkań. Pod­czas gry w Norym­berdze na pewno zapamię­ta pewną kon­tuzję, która kosz­towała go wyr­wanie zębów trzonowych. Bosac­ki narzekał na ból pach­winy, który lekarze źle zdi­ag­no­zowali i stwierdzili, że to właśnie przez zęby. Okaza­ło się, że należało zoper­ować przepuk­linę. Gdy to zro­biono ból ustąpił.

Ostat­nia pros­ta Bosack­iego to ponowne przyjś­cie do Lecha w 2006 roku. Swo­ją kari­erę zakończył w 2011 zdoby­wa­jąc po drodze Puchar Pol­s­ki, mis­tr­zost­wo Pol­s­ki i Super­puchar. Nieste­ty, wszyscy na pewno pamię­ta­ją sposób, w jaki klub zde­cy­dował się pożeg­nać z piłkarzem. Gdy po urlop­ie wró­cił do klubu dowiedzi­ał się, że kon­trakt, który wygasał ostat­niego dnia czer­w­ca nie zostanie przedłużony, nie było też mowy o zor­ga­ni­zowa­niu żad­nego pożeg­na­nia piłkarza, który spędz­ił w Lechu w sum­ie aż 13 lat. Całą sytu­ację Bosac­ki komen­tował wów­czas tak: To oczy­wiś­cie pra­wo właś­ci­ciela, musi­ałem się liczyć z taką decyzją. Ale mam zas­trzeże­nia do formy rozs­ta­nia. Gdy­bym został poin­for­mowany wcześniej, to mógłbym nor­mal­nie pożeg­nać się z kibi­ca­mi. Wiel­ka szko­da, że władze Kole­jorza nie stworzyły mi takiej okazji. W Lechu zostaw­iłem wiele zdrowia i ser­ca, nigdy się nie oszczędza­łem, bo jest to dla mnie szczegól­ny klub, zawsze najważniejszy — mówił Bosy.

Całą sytu­ację sko­men­tował również ówczes­ny tren­er Lecha Poz­nań Jose Mari Bakero:  Nie chcę oce­ni­ać sposobu pożeg­na­nia się z Bosackim. To nie leży w mojej gestii. Nie oce­ni­am tego. Zresztą nie wiem, czy wcześniej robiło się takie pożeg­na­nia. Ten zawod­nik miał pro­fesjon­alne pode­jś­cie. Do cza­su, kiedy z niego korzys­tałem, zawsze był pro­fesjon­al­istą. Przekaza­łem moją opinię wład­zom klubu. To nie ja pod­jąłem ostate­czną decyzję — powiedzi­ał Bakero.

Tak, czy inaczej Bosac­ki to jed­na z żywych leg­end klubu, która na stałe zapisała się na kar­tach his­torii tej drużyny. Doce­niony przez wło­darzy klubu, czy nie, w pamię­ci kibiców zostanie na długie lata i nigdy nie będzie trze­ba im przy­pom­i­nać kim był Bar­tosz Bosacki.

Źródło zdję­cia: bulgarska.pl