Panowie, powoli nam uciekają, pora zdobywać punkty

Lech od trzech spotkań nie wygrał i stracił pozy­cję lid­era T‑Mobile Ekstrak­lasy, którą to bez najm­niejszych kom­plek­sów prze­jął prowad­zony przez Ores­ta Lenczy­ka Śląsk Wrocław. Wicemistrz Pol­s­ki kon­sek­went­nie zbiera ligowe punk­ty, a „Kole­jorz” ma z tym ostat­nio spory prob­lem. Pora jed­nak wziąć się do pra­cy, bo obec­nie przewa­ga pomiędzy obiema ekipa­mi wynosi już 10 punktów.

Co praw­da Śląsk Wrocław roze­grał już mecz 14. kole­j­ki roz­gry­wek i zainka­sował po zwycięst­wie z Jagiel­lonią Białys­tok trzy punk­ty, a Lecha czeka jeszcze mecz z Podbeskidziem Biel­sko-Biała, ale i tak różni­ca punk­towa na tym etapie roz­gry­wek jest już znacząca.

Przez dłu­gi czas o zaj­mowa­niu pozy­cji lid­era decy­dowały jedynie detale, takie jak licz­ba zdoby­tych bramek, ponieważ tę samą liczbę na swoim kon­cie miało kil­ka zespołów, a ewen­tu­al­na poraż­ka czy zwycięst­wo skutkowało sporym spad­kiem, bądź awansem w tabeli. Ter­az jed­nak wszys­tko powoli zaczęło się zmieniać.

Zas­tanaw­ial­iśmy się, kiedy ten czas nastąpi i od czołowych zespołów, te nieco słab­sze dzielić będzie jakaś więk­sza różni­ca punk­tów, lecz chy­ba nie zamierza­l­iśmy tutaj mówić o Lechu. Śląsk nie gra pory­wa­jącego fut­bolu, ale ma skutecznych zawod­ników, którzy sys­tem­aty­cznie przede wszys­tkim zdoby­wa­ją bram­ki, a to wystar­czy do zdoby­wa­nia kole­jnych punk­tów, przy założe­niu bard­zo dobrej gry defen­sy­wy, z czego zawsze tren­er Orest Lenczyk słynął.

„Kole­jorz” w tym sezonie już trochę polid­erował, jed­nak jak pokazał przykład sprzed dwóch lat zaj­mowanie w trak­cie, a co dopiero u progu sezonu, pier­wszego miejs­ca nie jest gwaran­tem zdoby­cia tytułu. Lech dopiero po prze­dostat­niej kole­jce wów­czas objął prowadze­nie i zwycięst­wo wystar­czyło do upragnionego tytułu.

Sytu­ac­ja w lidze jest już, z per­spek­ty­wy kibiców z Poz­na­nia, nieciekawa, choć jeszcze nie trag­icz­na. Warunk­iem jest szy­bkie prze­budze­nie się i zdoby­wanie punk­tów. Do koń­ca tego roku Lech roze­gra cztery mecze, w tym trzy u siebie, z niezbyt, jak na pol­skie warun­ki wyma­ga­ją­cy­mi piłkars­ki rywala­mi. Pił­ka jed­nak pokaza­ła, że jest nieobliczal­na, faworyt nie zawsze zwycięża, a swo­ją wyżs­zość musi udowod­nić tylko i wyłącznie na murawie.