Formella: Chcę zostać w Poznaniu

Darek Formel­la opowia­da o swoich początkach z piłką, o tegorocznych zgrupowa­ni­ach w Tur­cji, a także mówi o szan­sie, którą otrzy­mał od tren­era Skorży

Jak zaczęła się Two­ja przy­go­da z piłką?
W wieku ośmiu lat zapisałem się do drużyny OKS Janowo, ale tam grali chłopa­cy z roczni­ka ’93, więc byli dwa lata star­si. Po dwóch lat­ach przeniosłem się do Jedyn­ki Reda, a trzy lata później trafiłem do Arki Gdy­nia. Miałem wów­czas 13 lat.

Wiedzi­ałeś już wtedy, że pił­ka noż­na to nie tylko hob­by, ale już kierunek na przyszłość?
Zawsze chci­ałem być zawodowym piłkarzem i o tym marzyłem. Wiado­mo, że jak jest się jeszcze dzieci­akiem, to wyda­je się to takie niere­alne. Oglą­da się mecze w telewiz­ji i widzi siebie tam, gdzie sto­ją piłkarze. To naprawdę wyda­je się odległe, ale każdy może to osiągnąć.

Jak trafiłeś do Lecha?
Pod­czas zimowego okre­su przy­go­towaw­czego dwa lata temu. W sparingach radz­iłem sobie dosyć dobrze, menadżer poin­for­mował mnie, że jest konkret­na ofer­ta z Lecha Poz­nań i zde­cy­dowałem się na przeprowadzkę do Poznania.

Pamię­tasz pier­wszy mecz w barwach „Kole­jorza”?
Tak, to był mecz z Górnikiem Zabrze, zagrałem trzy min­u­ty. Pamię­tam, ze Teo strzelił bramkę na 3:1 i tren­er mi powiedzi­ał, że wejdę. Nie odczuwałem żad­nej presji.

Ten zimowy okres przy­go­towaw­czy był pier­wszym pod wodzą tren­era Sko­rży. Zaję­cia bard­zo różniły się od tych prowad­zonych przez tren­era Rumaka?
Okresy zimowe charak­teryzu­ją się tym, że jest dużo pra­cy fizy­cznej i głown­ie na tym się sku­pi­al­iśmy. Myślę, że ten był trochę cięższy, przy­na­jm­niej ja tak to odczuwam. Z trenerem Rumakiem mieliśmy w zeszłym roku jeden obóz przygotowawczy.

Jesteś zwolen­nikiem dwóch krót­szych obozów czy jed­nego dłuższego?
Ja się cieszę, że ter­az były dwa krót­sze. Wró­cil­iśmy na kil­ka dni do domu i na dru­gi obóz ruszyliśmy z nowym zapałem do pracy.

Wolisz zgrupowa­nia w Polsce czy za granicą?
Zde­cy­dowanie za granicą. Chodzi przede wszys­tkim o kli­mat, tam jest cieplej, cho­ci­aż w tym roku pogo­da częs­to nam nie dopisywała.

Jak ocenisz zimowe transfery?
Na pewno są to wzmoc­nienia. Jestem pewien, że każdy wniesie coś do drużyny. Przede wszys­tkim jest duża rywal­iza­c­ja na pozy­c­jach, zaan­gażowanie jest bard­zo duże.

Na Two­jej pozy­cji jest bard­zo duża konkurenc­ja. Nie boisz się o swo­ją przyszłość w Lechu?
Żaden zawod­nik nie może być pewny swego. Wiele może się zmienić przez pół roku. W okienku trans­fer­owym każdy zas­tanaw­ia się nad swo­ją przyszłoś­cią, są roz­mowy ze sztabem na ten temat .

Pojaw­iła się jakaś propozy­c­ja wypoży­czenia ciebie tej zimy?
Nie, ja chcę zostać w Poz­na­niu. Gdy przyszedł tren­er Sko­rża, miałem tutaj najlep­szą rundę. Dał mi dużo pograć, strzeliłem dwie pier­wsze bram­ki w Ekstrak­lasie. Czu­ję się na siłach, żeby wal­czyć o miejsce w pier­wszej jedenastce.

Która bram­ka była dla ciebie ważniejsza?
Z Legią, ze wzglę­du na to, że była pier­wszą w Ekstrak­lasie. Cieszę się, że było to na Łazienkowskiej. Dru­gi gol również był ważny ze wzglę­du na rywala. Czu­ję się wychowankiem Arki i mecze prze­ci­wko Lechii zawsze będą dla mnie miały dodatkowy smaczek.

Myślisz, że moż­na porów­nać mecze Arki i Lechii do Lecha i Legii?
W pier­wszej drużynie Arki nie grałem prze­ci­wko Lechii, ale w junio­rach to są bardziej mecze region­alne. W spotka­ni­ach Arki i Lechii było zawsze dużo zaczepek, fauli, kartek i te wid­owiska były naprawdę dobre. Lech – Legia jest jed­nak wydarze­niem na całą Pol­skę, więcej osób się tym intere­su­je. To są mecze o półkę wyżej.

Wios­ną macie sprzy­ja­ją­cy ter­mi­narz. Drużyny z czołów­ki tabeli pode­j­mu­je­cie u siebie. Ma to dla was jakieś znaczenie?
Jeżeli gramy u siebie z druży­na­mi, które są bezpośred­nio przed nami, albo mają parę punk­tów mniej, jest to bard­zo dobra okaz­ja, żeby pod­go­nić czy odskoczyć tym drużynom. Lep­szej okazji nie ma.

Co zade­cy­du­je według ciebie o Mis­tr­zost­wie Polski?
To ile punk­tów zdobędziemy z druży­na­mi z dołu tabeli w rundzie zasad­niczej. To się jed­nak nie tyczy tylko nas, ale całej czołów­ki.

W tym roku idzie wam dobrze w Pucharze Pol­s­ki. Pojaw­ia się myśl, że majówkę spędzi­cie na Narodowym?
Oczy­wiś­cie, że chce­my tam zagrać. Mamy korzyst­ną dra­binkę, ale nie moż­na lekce­ważyć niko­go. Za chwilę gramy z dru­goligow­cem, później może być Cra­covia albo Błękitni.

Łatwiejsi prze­ci­wni­cy z nazwy, a na boisku do tej pory bywało różnie
Jesteśmy i będziemy fawory­ta­mi, więc trze­ba to potwierdz­ić na boisku.

Jesteś już jak­iś czas w Poz­na­niu. Jak się tutaj czujesz?
Zawsze pow­tarzam, że moja mama jest z Poz­na­nia i rodz­ice częs­to tutaj przy­jeżdża­ją. W Poz­na­niu byłem wiele razy zan­im przyszedłem do Lecha. Ter­az poz­nałem lep­iej mias­to i czu­ję się tutaj dobrze.

Jak ważne jest dla Ciebie granie w Lechu? Drużynie, która jest bliska Arce Gdynia?
Gdy­bym grał w Śląsku to na pewno liter­ki „A” nie pokaza­łbym po strze­le­niu bram­ki Lechii. To, że Lech jest zgodą Arki było gdzieś z boku. Oczy­wiś­cie fajnie się złożyło, ale w piłce trze­ba być pro­fesjon­al­istą. Nie moż­na kierować się sym­pa­ti­a­mi kibiców.

Czego moż­na Ci życzyć na wiosnę?
Zdrowia przede wszys­tkim. Jeśli będzie zdrowie, to będę mógł wal­czyć o miejsce w pier­wszej jedenastce.

Tren­er Sko­rża bard­zo Cię chwal­ił na kilku kon­fer­enc­jach, a później nie było Ciebie nawet w osiem­nastce. Czym to było spowodowane?
Rywal­iza­c­ja jest spo­ra i miejsce na try­bunach trze­ba było zająć. Nie byłem szczęśli­wy, była sportowa złość, dlat­ego na treningach starałem się pokazać, na co mnie stać. To była lekc­ja dla mnie, że nieważne jaka jest two­ja sytu­ac­ja dzisi­aj, jutro może się odmienić o 180 stopni.

Zdarza­ło się, że tren­er wys­taw­iał Cię pod­czas spotkań na obronie. Myślisz, że jest to jak­iś prog­nos­tyk na przyszłość?
Zagrałem na prawej obronie w Ekstrak­lasie w meczu z Jagiel­lonią. Jeśli tren­er będzie uważał, że tam mam grać, to się nie sprze­ci­wię, ale obrońcą się jed­nak nie czu­ję. Wolę grać w ofensywie.

Roz­maw­iali Mar­ta Kicińs­ka i Michał Szymandera