Henszel: Zespół nie jest tak przewidywalny w ataku

Maciej Hen­szel, dzi­en­nikarzz “Przeglą­du Sportowego”: — Tutaj nie ma sen­su rozstrzy­gać dobrą czy nie dobrą. Napisałbym — słuszną. Nie było innej opcji, sko­ro Lech trze­ci rok z rzę­du skom­pro­mi­tował się w kwal­i­fikac­jach Ligi Europy. Wcale nie dzi­wię się, że po dwumeczu z Żal­girisem Wilno tren­er dostał jeszcze jed­ną szan­sę. Było jak w przysłow­iu, czyli do trzech razy sztu­ka. Od kilku miesię­cy wiedzi­ał na czym stoi — miał najpierw awan­sować do pucharów, a potem zak­wal­i­fikować się do fazy grupowej. Sko­ro to się nie udało, musi­ał odejść.

M.H.: — Według mnie, na ocenę trze­ba jeszcze poczekać. Sko­rża prowadzi Lecha zaled­wie dwa miesi­ace — nawet, jeśli chci­ał wprowadzać zmi­any, choć­by w prz­erwach na mecze reprezen­tacji, to nie miał możli­woś­ci. Wtedy bowiem do dys­pozy­cji było tak mało zawod­ników, że ciężko było nawet z nich stworzyć jede­nastkę na treningu. Myślę, że pier­wsze wnios­ki będzie moż­na wycią­gać po zimowych przy­go­towa­ni­ach. Wtedy już powin­no być widać rękę nowego szkole­niow­ca. Choć kil­ka szczegółów już rzu­ca się w oczy — zespół nie jest tak przewidy­wal­ny w ataku, jak poprzed­nio. Stara się więcej atakować środ­kiem boiska, grać kom­bi­na­cyjnie, z dużą wymi­en­noś­cią pozy­cji graczy ofen­sy­wnych. To pozwala stwarzać sporo sytu­acji pod­bramkowych. Kule­je skuteczność, ale to da się popraw­ić. Najwięcej pra­cy wyma­ga jed­nak wciąż obrona, która wciąż daje się zaskaki­wać w tak łatwy sposób, jak pod­czas pra­cy Mar­iusza Rumaka.

Czy Zaur Sada­jew to napast­nik, na którego Maciej Sko­rża powinien konek­went­nie staw­iać czy warto poszukać zimą nowego napast­ni­ka?M. H.: — Lech zde­cy­dowanie powinien roze­jrzeć się zimą za nowym napast­nikiem. Przede wszys­tkim powinien to być bramkostrzel­ny zawod­nik — taki w sty­lu Rober­ta Lewandowskiego, Artjom­sa Rud­nevsa, czy Łukasza Teodor­czy­ka. Sada­jew jest ataku­ją­cym, który gra w zupełnie innym sty­lu niż ta wymieniona trój­ka. To gracz, którego nazwałbym… defen­sy­wnym napast­nikiem. Moc­no przy­dat­ny dla drużyny poza polem karnym — umie się zastaw­ić, przetrzy­mać piłkę, powal­czyć fizy­cznie z rywalem. I te jego cechy warto wyko­rzys­tać i spraw­ić, żeby ofen­sy­wni piłkarze mieli więcej sytu­acji pod­bramkowych. Nato­mi­ast “sna­jperem” Zaur raczej nigdy nie będzie i takiego gracza trze­ba poszukać.

M. H.: — Wyda­je się, że tego prob­le­mu nie będzie. Bo Karol nie pali się do ode­jś­cia zimą. Ma jas­ny plan — chce z Lechem osiągnąć sukces, wywal­czyć mis­tr­zost­wo lub Puchar Pol­s­ki i dopiero wtedy wyjechać do klubu zagranicznego. Oczy­wiś­cie w myśl powiedzenia “nigdy nie mów nigdy”, może się zdarzyć tak, że przyjdzie już świet­na ofer­ta. Taka z cyk­lu nie do odrzuce­nia. Praw­dopodobieńst­wo jest jed­nak małe. Jeśli już jed­nak pojawi się świet­na propozy­c­ja, to reakcję Lecha łat­wo przewidzieć — zde­cy­du­je się sprzedać Karo­la, bo klub chce przeprowadz­ić zimą trzy trans­fery do klubu i potrze­bu­je na to pieniędzy.

M. H.: - Dla mnie to zde­cy­dowanie min­i­mal­izm. Lech kil­ka razy obe­j­mował prowadze­nie, grał świet­nie, tworzył kole­jne sytu­acje. Brakowało jed­nak instynk­tu kil­era, posła­nia prze­ci­wni­ka ostate­cznie na desku. A potem piłkarze zad­owoleni ze skrom­nego prowadzenia cofali się i pła­cili za to wysoką cenę. Sami nazy­wali gubi­e­nie w ten sposób punk­tów fra­jer­st­wem i trud­no się z nimi nie zgodzić.