Djaczenko: Skorża nie spodziewał się, że będzie tak trudno

Prz­er­wa reprezen­ta­cyj­na to doskon­ała okaz­ja do kilku pod­sumowań. W ostat­nich kilku miesią­cach w Lechu nastąpiło kil­ka znaczą­cych zmi­an. O ich pod­sumowanie poprosil­iśmy trzech dzi­en­nikarzy sportowych zaj­mu­ją­cych się Lechem Poz­nań. Dzisi­aj pora na część pier­wszą, a w niej Józef Djaczenko — znany dzi­en­nikarz i znaw­ca his­torii “Kole­jorza”, a obec­nie redak­tor por­talu kibicpoznanski.pl. 

Czy zwol­nie­nie Ruma­ka było dobrą decyzją?

Józef Djaczenko, redak­tor naczel­ny kibicpoznanski.pl: - Zwol­nie­nie Ruma­ka było decyzją spóźnioną o co najm­niej rok. Zarząd klubu postaw­ił na osobę młodą chcąc wychować sobie szkole­niow­ca na lata, kogoś w rodza­ju poz­nańskiego Guardi­oli. Nieste­ty, Mar­iusz Rumak to nie ten rozmi­ar kapelusza, mimo to kieru­ją­cy się oszczęd­noś­cią zarząd brnął. Z cza­sem druży­na Ruma­ka przes­tała się rozwi­jać. Powielała błędy z meczu na mecz, stosowała ubo­gi reper­tu­ar tak­ty­czny (same wrzut­ki pod bramkę), brakowało jej konsekwencji.

Jak oce­nia Pan pracę tren­era Sko­rży? Czy widać już jej efekty?

JD: - Tren­er Sko­rża nie spodziewał się, że będzie tak trud­no. Z pewnoś­cią druży­na gra ter­az lep­iej, ciekaw­iej, szczegól­nie w ofen­sy­wie, ale nadal nie może się wyzbyć złych nawyków, a przede wszys­tkim nie może nabrać pewnoś­ci siebie. Czu­je let­nią traumę, jeżeli coś nie idzie, piłkarze nie potrafią wyjść pon­ad schematy. Braku­je im lid­era drużyny. Bez kogoś takiego Sko­rży trud­no będzie w pełni zapanować nad zespołem, wcielić swo­ją filo­zofię gry.

Czy Zaur Sada­jew to napast­nik, na którego Maciej Sko­rża powinien kon­sek­went­nie staw­iać czy warto poszukać zimą nowego napastnika?

JD: - Sprowadze­nie Sada­je­wa było aktem roz­paczy. Sko­rża bał się, że zostanie z niczym i w ostat­niej chwili postaw­ił na napast­ni­ka, który wydawał się najlep­szym spośród dostęp­nych bez płace­nia dobrych pieniędzy. Sko­ro Sada­jew już jest i jego kon­trakt obow­iązu­je do lata, nie należy się łudz­ić — zimą nikt lep­szy, czyli droższy nie przyjdzie. To będzie jed­ną z przy­czyn tego, że druży­na nie wybi­je się pon­ad prze­cięt­ność. Kla­sowy zespół musi mieć napast­ni­ka potrafiącego strzelić 8–10 goli w rundzie. Sada­jew nie strzeli nawet połowy tej licz­by, nie rozu­mie się z zespołem.

Czy w przy­pad­ku ofer­ty trans­feru dla Karo­la Linet­tego już zimą, Lech powinien się zgodz­ić na jego ode­jś­cie czy lep­iej poczekać do zakończenia sezonu?

JD: — Linet­ty obiecał, że zostanie w Lechu do lata. Trze­ba wierzyć, że spełni obiet­nicę. Ubytek Jevti­cia, bard­zo praw­dopodob­ny, a do tego Karo­la, był­by poważnym osła­bi­e­niem drużyny.

Po obję­ciu stanowiska tren­era przez Macie­ja Sko­rżę Lech kil­ka razy tracił punk­ty w ostat­nich min­u­tach meczu. Wcześniej mu się to nie zdarza­ło. Z czego wyni­ka ten prob­lem — to min­i­mal­izm czy brak konsekwencji?

JD: - Stra­ta goli w ostat­nich sekun­dach to efekt słabej odpornoś­ci psy­chicznej, braku pewnoś­ci siebie, wychodzenia pon­ad schematy. Druży­na potrafi już atakować z roz­machem, w pięknym sty­lu (choć nie w każdym meczu), ale daleko jej do solid­noś­ci. Powtórzę — brak jej lid­era. Mści się głu­pia, podyk­towana oszczęd­noś­cią decyz­ja o pozby­ciu się Rafała Murawskiego. Z nim tak idio­ty­czne straty nie pow­tarza­ły­by się niemal co mecz.