Oceniamy lechitów za bezbramkowy remis z Wisłą: Jevtić jak tatar w wegańskiej knajpie i 13 czyste konto Putnockiego

 

Lech Poz­nań zremisował bezbramkowo po raz dru­gi z rzę­du w 27. kole­jce Lot­to Ekstrak­lasy. Zespół tren­era Nena­da Bjel­i­cy nie zdołał pokon­ać pod Wawelem Wisły Kraków, a zdoby­ty punkt pla­su­je Lecha na trze­ciej pozy­cji z 2‑punktową stratą do lid­eru­jącej Jagiel­lonii. 13 czyste kon­to w obec­nym sezonie zan­otował Matus Putnocky.

Najlep­szy lechi­ta - Abdul Aziz Tetteh

Śred­nia ocen - 5,93

 

Matus Put­nocky — 6

Słowak był w piątek w zasadzie bezro­bot­ny, bo Wisła nie odd­ała ani jed­nego cel­nego strza­łu na jego bramkę. Dzię­ki temu zal­iczył 13 czyste kon­to w tym sezonie, gra­jąc jed­nocześnie w 21.

Tomasz Kędzio­ra — 6

Prz­er­wa na reprezen­tac­je raczej mu nie przeszkodz­iła. „Khedi­ra” utrzy­mał wyso­ki i równy poziom sprzed prz­er­wy reprezen­ta­cyjnej i mimo kilku prze­granych poje­dynków z Patrykiem Małeckim należy zal­iczyć ten mecz do udanych. Nie moż­na zapom­i­nać, jak groźny potrafi być przy pomo­cy szczęś­cia skrzy­dłowy Wisły. Na szczęś­cie, również dzię­ki pomo­cy Jana Bed­nar­ka, ryw­al, za którego odpowiadał Kędzio­ra nie zasi­ał zamę­tu w polu karnym Put­nock­iego poza dwoma niecel­ny­mi strzałami.

Jan Bednarek — 7

Jed­nym z głównych sukcesów tren­era Nena­da Bjel­i­cy jest znakomite nastaw­ie­nie drużyny pod kątem defen­sy­wy. Lech traci bowiem najm­niej bramek w całej Lot­to Ekstrak­lasie. W tym sezonie bramkarze Kole­jorza wycią­gali piłkę z siat­ki jedynie 20 razy (śred­nio 0,74 razy na mecz), co jest przede wszys­tkim ogrom­ną zasługą stop­erów. 21-let­ni Bednarek spisu­je się wzorowo, nieza­leżnie od tego, czy gra w parze z Nielsen­em czy Wiluszem. Tak było i tym razem. Wychowanek Sokoła Kleczew pokazał bard­zo solid­ny wys­tęp, częs­to aseku­ru­jąc swo­jego starszego kolegę — Tomasza Kędziorę.

Lasse Nielsen — 7

Dowód­ca bloku defen­sy­wnego Kole­jorza. Nie jest tajem­nicą, że to włas­nie 30-let­ni Duńczyk odpowia­da za odpowied­nią komu­nikację w drużynie, a zwłaszcza gdy piłką ope­ru­ją rywale. Nielsen z Wisłą był nieomyl­ny, co w takich meczach jak ten piątkowy jest wyma­gane, jeśli Kole­jorz ma być głównym kandy­datem na Mis­tr­zost­wo Pol­s­ki. Wiśla­cy nie zagrali bowiem prze­cież wspani­ałego spotka­nia w ataku. Poza szarża­mi Małeck­iego, ani Brożek, ani Ondrasek z Boguskim nie stworzyli dużego zagroże­nia na połowie Lecha.

Volodymyr Kostevych — 6

24-let­ni Ukrainiec prze­bo­jem wdarł się do wyjś­ciowego składu Kole­jorza. Jako świeży nabytek roze­grał wszys­tkie 8 spotkań od pier­wszego do ostat­niego gwiz­d­ka i zawsze prezen­tował wyso­ki poziom. Nie inaczej było meczu z Wisłą Kraków. Były zawod­nik Karpat Lwów zagrał kole­jne nien­aganne spotkanie w defen­sy­wie, co poskutkowało siód­mym tej wios­ny meczu bez straty gola. Kilkukrot­nie zaan­gażował się w kre­owanie okazji na połowie Wisły, lecz i tutaj zakończyło się brakiem goli.

Abdul Azz­iz Tet­teh ‑7
W pier­wszej połowie najlep­szy z trój­ki środ­kowych pomoc­ników Lecha. Ghańczyk był najbardziej pewny i najrzadziej się mylił. Dzię­ki jego dobrej postaw­ie Kole­jorz moc­no ograniczył pole do popisu Krzyszto­fowi Mączyńskiemu i Semi­rowi Sti­iciowi. Na początku drugiej połowy popisał się nawet swoi­mi umiejęt­noś­ci­a­mi strz­elecki­mi, ale na posterunku był Łukasz Załus­ka. Do koń­ca spotka­nia prezen­tował naprawdę wysoką dys­pozy­cję, co na pewno cieszy tren­era Bjelicę. Zawsze warto mieć zawod­ni­ka, który cier­pli­wie czeka na swo­ją szan­sę przez blisko miesiąc, a następ­nie wyko­rzys­tu­je ją z nawiązką.

Maciej Gajos — 6

Wciąż bard­zo dobry w defen­sy­wie, gdzie poma­gał Tet­te­howi w destrukcji poczy­nań Mączyńskiego i Stili­cia. Wciąż zas­tanaw­ia jed­nak jego brak skutecznoś­ci pod bramką rywala. Po przyjś­ciu do Lecha, Gajos został przek­wal­i­fikowany na nieco bardziej defen­sy­wnego zawod­ni­ka. W Jagiel­loni przyzwycza­ił nas do częstego zdoby­wa­nia bramek i asyst. Tym­cza­sem w Lechu, wychowanek Rakowa Częs­to­chowa wykonu­je znakomitą pracę w obronie, lecz nie przy­czy­nia się bezpośred­nio do zdoby­wa­nia bramek. W Krakowie Gajos miał jed­ną okazję do strza­łu, gdy dostał ide­al­ną piłkę na uderze­nie z wole­ja z rzu­tu rożnego. Nieste­ty pomoc­nik Kole­jorza nie uderzył czys­to w piłkę i ta trafiła jedynie w Marci­na Robaka.

Maciej Makuszews­ki ‑6

Piątkowy wys­tęp był kole­jnym prze­cięt­nym i bard­zo nierównym w wyko­na­niu Makuszewskiego. Po dobrym początku, kiedy kil­ka razy szarp­nął prawym skrzy­dłem, wypoży­c­zony z Lechii Gdańsk pomoc­nik zrów­nał się poziomem do resz­ty kolegów, co poskutkowało drugim meczem bez zdobytej bramki.

Radosław Majew­s­ki ‑5

Dru­gi z rzę­du bezbramkowy remis przyp­isałbym jako zasługę dla defen­sy­wy Lecha i jako pokaz niemo­cy lechitów pod bramką rywala. Również Majew­s­ki obniżył swo­je loty w porów­na­niu do lutowych spotkań, co zna­j­du­je swo­je odzwier­ciedle­nie w braku zdoby­tych bramek. 30-latek wyglą­dał jak­by wycz­er­pał już cały reper­tu­ar swoich zagrań na rundę wiosen­ną i nie miał już nic do zaofer­owa­nia kibi­com Lecha.

Darko Jevtić — 5

W pier­wszej połowie był jak wołowy tatar w menu wegańskiej restau­racji i spraw­iedli­wiej było­by wpisać mu do pro­tokołu tylko 48 min­ut drugiej połowy. Prz­er­wa podzi­ałała na Szwa­j­cara bowiem bard­zo pozy­ty­wnie. W drugiej połowie Darko zaprezen­tował się o niebo lep­iej. Jevtić oży­wił się i dał drużynie znacznie więcej, głównie posyła­jąc groźne dośrod­kowa­nia w pole karne i współpracu­jąc z Volodymirem Kostevychem.

Marcin Robak — 6

Okazu­je się, że pier­wsza strzel­ba Lot­to Ekstrak­lasy jest efek­ty­w­na tylko po wejś­ciu z ław­ki. Robak miał dwie strz­eleck­ie okazję na sta­dion­ie przy uli­cy Rey­mon­ta, ale w obu lep­szy okazał się być bramkarz gospo­darzy — Łukasz Załus­ka. Golkiper Wisły wybronił zarówno dobi­cie uderzenia Macie­ja Gajosa jak i moc­ne uderze­nie z głowy po dośrod­kowa­niu z rzu­tu rożnego. Tym bardziej ciekawe jest, kto zagra na pozy­cji numer „9” w niedziel­nym meczu z Legią Warszawa.

Mihai Radut — 5

Wszedł w 65, zmieni­a­jąc Radosława Majew­skiego. Ewident­nie braku­je mu świeżego odd­echu w postaci gola, albo kole­jnej asysty by wyraźnie zaist­nieć w zes­pole tren­era Nena­da Bjel­i­cy. W meczu z Wisłą nie wyróżnił się wśród swoich kolegów z bloku ofensywnego.

Nic­ki Bille Nielsen — 6

Do bard­zo dobrej zmi­any brakowało tylko bram­ki. Cieszy, że Duńczyk wró­cił na boisko po kon­tuzji i wyda­je się być nawet sil­niejszy niż przed pauzą. Świeży fas­cy­nat pol­skiego rapu porozbi­jał nieco defen­sorów Białej Gwiazdy. Widać było ogrom­ny głód pił­ki, co przełożyło się na widoczne zaan­gażowanie. Nieste­ty nie znalazł się w dogod­nej sytu­acji strz­eleck­iej, ani sam sobie takiej nie zdołał wykreować.

Szy­mon Pawłows­ki — 5

Wszedł na boisko na kwad­rans przed ostat­nim gwiz­d­kiem, ale nie odmienił sty­lu gry Kole­jorza. O dzi­wo, ostat­nie min­u­ty spędz­ił na prawej flance, do czego kibole Lecha nie są przyzwycza­jeni. Znalazł się w dogod­nej sytu­acji przy jed­nej z kon­tr lechitów, ale niefor­tun­nie pośl­izgnął się w polu karnym wiślaków.

 

Karol Jaroni