Podsumowujemy 2016 rok: Najgorszy mecz

Jak już wspom­i­nal­iśmy wczo­raj, Lech Poz­nań zakończył rok 2016 z 44 mecza­mi na kon­cie. 15 z nich zakończyło się porażką, więc fanaty­cy Kole­jorza wycz­er­pali powody do zmartwień chy­ba na kole­jne dwa lata. Sko­ro wyróżnil­iśmy najlep­szy wys­tęp w wyko­na­niu Lecha, należy również wskazać naj­gorszy mecz z udzi­ałem lechitów.

Natalia Gry­giel — 13. kole­j­ka sezonu 16/17: Legia Warsza­wa — Lech Poz­nań 2:1

Jak dla mnie naj­gorszy mecz, to ten z Legią. Poraż­ka bard­zo mnie dotknęła z trzech powodów.  Po pier­wsze ze wzglę­du na rywala, każdą inną prze­graną zniosę lep­iej niż tę z Wojskowy­mi, po drugie bram­ka zapew­ni­a­ją­ca legion­is­tom trzy punk­ty została strzelona ze spalonego, a po trze­cie zdobył ją były zawod­nik Kole­jorza – Kasper Hamalainen. Spotkanie było wyrów­nane i myślę, że spraw­iedli­wym wynikiem był­by remis. Wierzę jed­nak, że w kwiet­niu przy Buł­garskiej, w poje­dynku z warsza­wską drużyną, to my zdobędziemy kom­plet punk­tów i dzię­ki temu zapom­nę o październikowym meczu.

Karoli­na Tórz - 4. kole­j­ka sezonu 16/17: Korona Kielce – Lech Poz­nań 4:1

Wynik 4:1 to najwyższy wymi­ar w jakim lechi­ci prze­grali w tym roku. Miało to miejsce dwukrot­nie — raz w Biel­sku-Białej i raz w Kiel­cach. Oba w sty­lu fatal­nym i zaw­sty­dza­ją­cym. Uważam jed­nak, że to 1:4 prze­ci­wko Koronie było gorsze. Po pier­wsze ‑lechi­ci prowadzili po bram­ce Marci­na Roba­ka i nic nie zapowiadało koń­cowej katas­tro­fy. Po drugie — po strasznym sezonie 2015/2016 Kole­jorz miał unikać takich wpadek, a tu już w jed­nym z pier­wszych spotkań nowego roz­da­nia przy­darzył się taki mecz. Po trze­cie — mam nadzieję, że w koń­cowym rozra­chunku Kole­jor­zowi nie zabraknie tych trzech oczek np. do wywal­czenia tytułu Mis­trza Polski…

Mar­ta Kicińs­ka — 23. kole­j­ka sezonu: 15/16 Podbeskidzie Biel­sko-Biała – Lech Poz­nań 4:1
                                  4. kole­j­ka sezonu: 16/17 Korona Kielce – Lech Poz­nań 4:1

Tych brzy­d­kich meczów w kończą­cym się roku było dużo, zde­cy­dowanie za dużo, ale te dwa zapadły mi dość moc­no w pamięć. Wiem, że Ekstrak­lasa rządzi się swoi­mi prawa­mi, ale jak ówczes­ny mis­trz Pol­s­ki może prze­grać z ostat­nią drużyną w tabeli 1:4? Co z tego że Lech zagrał wtedy bez Karo­la Linet­tego i Łukasza Trał­ki? Po wyrównu­jącej bram­ce powinien pójść za ciosem, a nie zagrać jeszcze sła­biej i dać sobie strzelić trzy kole­jne gole, ponosząc sro­mot­ną porażkę. Wydawało się, że więcej takich meczów nie będzie, aż doszło do star­cia w Kiel­cach już w tym sezonie. Najpierw z czer­woną kartką z boiska wyle­ci­ał Abdul Aziz Tet­teh, ale później wynik spotka­nia otworzył Marcin Robak. Miało iść już z gór­ki. Kole­jne gole i pier­wsza wygrana w sezonie. Ale gdzie tam! Poz­nańs­ka defen­sy­wa puś­ciła kole­jno cztery bram­ki i ponown­ie poniosła klęskę na obcym sta­dion­ie. A wszys­tko to spo­ra zasłu­ga Jana Urbana, który niedawno po tym pożeg­nał się z Kolejorzem.

Karol Jaroni - 28. kole­j­ka sezonu 15/16: Lech Poz­nań — Legia Warsza­wa 0:2

Mecz niewypał. Mar­cowe spotkanie z Legią podob­nie, jak poraż­ka w finale Pucharu Pol­s­ki, było dla mnie naj­dotk­li­wsze. Rozwiane nadzieje, które przed oby­d­woma mecza­mi były całkiem wygórowane. Zwycięst­wo z Legią w 28. kole­jce mogło odwró­cić losy min­ionego sezonu, jak pokry­ta lodem osied­lowa dro­ga pędzące auto. Miało być piłkarskie świę­to ze wspani­ały­mi per­spek­ty­wa­mi na rundę finałową, a wyszła total­na kla­pa. Kole­jorz tren­era Jana Urbana przys­tępował do der­bowego star­cia w zdziesiątkowanym składzie. Na ekipę Poz­nańskiej Loko­mo­ty­wy została zesłana pla­ga kon­tuzji, gryp i urazów. Dodatkowo zaw­iódł Nic­ki Bille Nielsen, który prze­cież tak wiele obiecy­wał przed spotkaniem z klubem ze stol­i­cy. W tym meczu wszys­tko ułożyło się tak, jak nie powin­no. Maciej Wilusz zal­iczył asys­tę przy pier­wszej bram­ce Nikolic­sa, który nie miał strzelić ani jed­nej po medi­al­nych ani­moz­jach z trenerem Urbanem. Abdul Azz­iz Tet­teh miał pokazać klasę, a sprokurował karnego, po którym napast­nik Legii zdobył swo­ją drugą bramkę. Kon­tuz­ja Tamasa Kadara w prz­er­wie meczu, a na koniec, jako wisien­ka na tor­cie, wejś­cie na boisko Kaspera Hamalaine­na przy akom­pa­ni­a­men­cie 40 tysięcznej wid­owni. Tego typu spotkanie nie miało prawa się wydarzyć.

Wy -

Dzisi­aj pije­my na smut­no — wybier­amy naj­gorszy mecz.

— Karol Jaroni (@Karol_JaJaRoni) 29 grud­nia 2016